อสูร ๓ ตัว (อ.)

๑. อหังการ คือ การยึดว่าเป็นตัวเรา ความเย่อหยิ่งจองหอง ความทะนงตัวว่าเก่ง ความก้าวร้าวด้วยการถือว่าตนเองสำคัญว่าเก่ง และการหลงตัวเอง บางครั้งเราอาจมองตัวเองไม่ออกว่ามีความอหังการ ต้องให้กัลยาณมิตรเป็นกระจกส่องดูตัวเราเอง

วิธีแก้ไข ลบความสำคัญผิดในตน ไม่ใช่เป็นความสามารถของเราโดยตรง แต่เป็นของครูอาจารย์ ยกให้ครูอาจารย์ หรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ส่งขึ้นเบื้องบน สรุปเป็นการรู้คุณ

๒. อวดเก่ง คือ การที่ตนเองรู้นิดเดียวแล้วเหมารวมว่าตนรู้หมด แล้วยกตนข่มท่าน ชื่อว่าคนอวดเก่ง และคนเก่งไม่จำเป็นต้องอวด แต่คนไม่เก่งต้องอวดเพื่อให้รู้ว่าตนเก่ง และถ้าเรารู้สึกว่าเจ๋ง แล้วจะเจ๊ง

วิธีแก้ไข เหมือนอหังการ

๓. อาฆาต คือ การผูกพยาบาท เคียดแค้น จองเวร เมื่อมีใครมาทำให้เราไม่พึงพอใจ เราจะเก็บกดสิ่งนั้นไว้ รอโอกาสเมื่อถึงเวลา ก็จะสนองคืนทันที และเมื่อเกิดอาการชิงดีชิงเด่น แล้วจะเกิดความอาฆาต
ดังคำครูอาจารย์ท่านว่า "อวดดี ชิงดีอย่า หมั่นดีเอา"

วิธีแก้ไข ให้เราเจริญมุฑิตาจิต ยึดหลักที่ว่า ดีก็สรรเสริญ ไม่ดีก็อภัยเสีย และคิดถึงอกเขาอกเรา

ขงจื้อ ได้กล่าวว่า สิ่งที่ตนไม่ชอบ อย่าให้คนอื่น