ไม่เข้าใจทฤษฎีและปฎิบัติคือรู้ไม่ทันต้น กลาง สุด แห่งการพูด ทำ คิด
เข้าใจทฤษฎีแต่ไม่เข้าใจปฎิบัติ คือ เรียนพุทธวจนมากแต่ไม่เคยสังเกตต้น กลาง สุด จึงไม่หลุดพ้นจากชอบ ชัง เฉย
เข้าใจปฎิบัติแต่ไม่เข้าใจทฤษฎี ไม่ฟังใคร ปฎิบัติเองมั่นใจในความนิ่งเฉย
รู้ไม่ทันความเปลี่ยนแปลงที่ไวกว่าแสง เกิดที่ตาก็ดับที่ตา เกิดตรงไหนก็ดับตรงนั้น ไม่มีอะไรนิ่ง ไม่มีอะไรเฉยจึงตรัสรู้
ไม่ได้
เข้าใจทฤษฎีและปฎิบัติ คือ รู้คำสอนของพระพุทธเจ้าแล้วปฎิบัติตามใส่ใจถึงต้นเหตุ จะพูด ทำ คิด รู้ทันความเปลี่ยนแปลงในปัจจุบัน สักแต่ว่าเกิดขึ้นและดับไปได้ทันทุกลมหายใจเข้าออก ไม่ยึดติดในกาม ในเกิด ในดี หลุดพ้นจากการถือตัวว่าเลิศ เลว เสมอใคร เข้าใจถึงความเข้าจริง ทุกสิ่งเกิดดับเป็นธรรมดา รู้ทันจะคิดหนอๆ ก็หายโง่ได้ทุกเรื่อง
จากสายสืบนิสัยศาสตร์