สายหลักการทำบุญ


การทำบุญก็คือ เอื้อ-เกื้อ-กัน หมายถึง เอื้อเฟื้อ เกื้อกูล ส่งเสริมช่วยเหลือ ป้องกันซึ่งกันและกัน พอเราทำแล้วก็เกิดความปลื้มปิติดีใจ นี่แหละเป็นความสุข เป็นบุญ ซึ่งคำว่า "บุญ" แปลว่า ความปลื้มปิติดีใจ มีความสุข สบายใจ


ในการทำบุญนี้มีสายหลักในการทำบุญทั้งหมด ๕ สายหลักใหญ่ๆ ดังนี้


๑. ทำบุญสายพระศาสนา สายทางด้านจิตวิญญาณ ไหว้พระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์สาวก พระภิกษุสามเณร ไหว้องค์เทพ เทวดา ไหว้บุรพมหากษัตริย์ บรรพบุรุษ คนเฒ่าคนแก่ พ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ทั้งที่มีชีวิตหรือตายไปแล้ว ห่มผ้าพระธาตุ และไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ


๒. ทำบุญสายโรงพยาบาล คือ แก้ทุกข์ให้ท่าน สุขนั้นถึงตัว เอื้ออำนวยให้เขามีปัจจัยในการที่จะบำบัดทุกข์ บำรุงสุข เช่น อุปกรณ์ทางการแพทย์ ยารักษาโรค สมุนไพร หมอนวด หมอรักษา บริจาคโรงเรียนสอนนวด ศูนย์ชุมชนที่จัดตั้งเกี่ยวกับการรักษา เป็นต้น


๓. ทำบุญสายจำจอง ปลดปล่อยให้พ้นจากทุกข์ เช่น คุก ถูกจองจำ กักขัง นักโทษ โรงพัก ทัณฑสถาน ปลดปล่อยทั้งคนและสัตว์ ปล่อยปลา ปล่อยสัตว์ต่างๆ ข้าวทิพย์น้ำทิพย์ของสิ่งศักดิิ์สิทธิ์ ยกตัวอย่าง วัวที่เขาเข้าโรงฆ่าสัตว์แล้วเราไปซื้อมา นี่แหละสายปลดปล่อยไม่ให้ถูกโดนฆ่า


๔. ทำบุญสายสัมภเวสี เด็กกำพร้า ผู้ด้อยโอกาสทั้งเด็กและผู้ใหญ่


ทำไมถึงจัดสัมภเวสีเข้ากับเด็กกำพร้า ผู้ด้อยโอกาส เพราะว่าเป็นธรรมลักษณะเดียวกัน เราต้องแผ่ให้เขา ทำทานให้เขา


๕. ทำบุญสายกรณีพิเศษ เช่น พวกจรจัด ทั้งคนและสัตว์ ไม่มีที่พึ่งพาอาศัย ขี้เหล้า คนติดยาเสพติด หมาจรจัดไม่มีที่พึ่งพาอาศัย แมวจรจัด เป็นต้น


เราควรทำบุญให้ครบทั้ง ๕ สาย แต่ถ้าเรารู้สึกว่าเราติดกรรมอะไรอยู่ ขณะนี้เรามีวิบากอะไรเป็นประธาน เราก็ควรทำบุญสายนั้นให้เยอะกว่าสายอื่นๆ


ถ้าทำบุญทั่วไป เราก็ทำบุญทั่วไป แต่ถ้ามีวาระแห่งวิบากกรรมมาเสวย หรือเรารู้ก่อนว่ากรรมจะมาเสวยด้านไหนเราก็ควรจะทำด้านนั้นให้มากกว่าด้านอื่นๆ เพื่อป้องกัน เป็นต้น


บุญทั้ง ๕ สายนี้ เมื่อรวมกันแล้ว คือ "บำบัดทุกข์ บำรุงสันติสุข" "แก้ทุกข์ให้ท่าน สุขนั้นถึงตัว" เป็นตัวรวม เพียงแต่หนักเบาไม่เหมือนกัน เหตุไม่เหมือนกัน แต่มันเป็นหัวใจเดียวกัน ยกตัวอย่างเช่น ห่มผ้าพระธาตุ กับทำบุญกับนักโทษ เหมือนกันตรงไหน


คนเราต้องหมั่นสร้างสะเบียงบุญกุศลไว้ เมื่อยามเคราะห์กรรมมาจะได้มีบุญกุศลส่งให้


อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์