อารมณ์นำศรัทธา หรือ "ศรัทธานำอารมณ์"

สมมติว่าเรา เรามีตัวชอบมีตัวอะไร แต่เรายังไม่มีพื้นฐานแห่งการเข้าใจอย่างแท้จริง

เราเอาความชอบขึ้นมาเป็นศรัทธา อันนี้ไม่ใช่ศรัทธา เพราะว่าเราชอบ เพราะว่าเรายังไม่เข้าใจข้างในอย่างลึกซึ้ง จะเรียกว่าศรัทธาได้อย่างไร

คนทั่วไปจะไปติดตรงอารมณ์นำศรัทธาอยู่เรื่อย เขาถึงไม่มั่นคง

"ศรัทธานำอารมณ์" คือ รู้แจ้ง รู้เข้าใจ รู้ลึกซึ้ง รู้สิ่งต่างๆ พอเรารู้ลึกซึ้งสิ่งต่างๆ ควบคุมอารมณ์ได้มั้ย ได้หมดเลย อารมณ์อยู่ใต้อาณัติของเขาแล้ว อารมณ์อยู่ใต้ของศรัทธาแล้ว ฉะนั้น เขาจะไม่เบื่อง่าย ไม่ละทิ้ง ถึงจะเจออุปสรรคไม่ยอมทิ้ง

ตัวอย่าง อาจารย์บางท่านบางคนมีความรู้สึก ความผูกพันธ์กับองค์พ่อพิฆเณศ ท่านพ่อพิฆเณศมาเข้าฝันให้เห็นอะไรแล้ว แค่นี้ตัวบุคคลนั้นก็มาตั้งตัวเองเป็นอาจารย์แล้ว ซึ่งตัวเขายังไม่เข้าใจอะไรเลย องค์พ่อพิฆเณศคือใคร? ท่านเป็นอย่างไรในธรรม? ทิพยญาณท่านเป็นเช่นใด ปริศนาธรรมเป็นอย่างไร? ท่านสอนอะไรบ้าง? ฯลฯ

ซึ่งตัวเขาก็ยังไม่ยอมที่จะเรียนรู้ เอาเป็นว่า ตัวเขาก็จะไหว้แล้ว จะบวงสรวงพ่อพิฆเณศแล้ว ตั้งตนเป็นอาจารย์สื่อกับพ่อพิฆเณศแล้ว การบวงสรวงคืออะไร? จะไหว้อะไรยังไง?ก็ยังไม่รู้ อย่างนี้เรียกว่าอารมณ์นำศรัทธา

หรือเราไปขอพบอาจารย์ท่านหนึ่ง มาบวงสรวงองค์พ่อพิฆเณศให้ ก็ถือว่าอารมณ์นำศรัทธาเช่นเดียวกัน

ฉะนั้น อารมณ์นำศรัทธาเป็นเบื้องต้น เป็นพื้นฐานที่จะยกระดับสติปัญญาของเราที่จะนำไปสู่ศรัทธานำอารมณ์ คือ เราจะต้องศึกษาเรียนรู้ ให้รู้แจ้ง รู้เข้าใจ รู้ลึกซึ้ง ประจักษ์สิ่งที่เราศรัทธา จึงจะก่อให้เกิดอานิสงส์ เป็นสรณะที่มั่นคง และนำพาเราไปสู่สันติสุขได้อย่างแท้จริง

ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกมา

อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์