ธรรมเนียมการส่งพวงหรีดเริ่มมีบทบาทในสังคมไทยเมื่อปี พ.ศ. 2447 (สมัยรัชกาลที่ 5) โดยได้รับอิทธิพลมาจากวัฒนธรรมการวางช่อดอกไม้เพื่อนำส่งวิญญาณของผู้วายชนม์ให้ไปสู่สุคติของชนชาติตะวันตก พวงหรีดในยุคดังกล่าวจึงเป็นพวงหรีดดอกไม้สดที่จัดทำอย่างพิถีพิถัน สวยงาม และมีประโยชน์แฝงในเรื่องการสร้างบรรยากาศของงานศพไม่ให้หม่นหมองจนเกินไป นับเป็นการช่วยผ่อนคลายความโศกเศร้าของผู้คนในงาน

ในยุคปัจจุบัน พบว่าการประดับตกแต่งพวงหรีดแต่ละชิ้นต้องใช้โฟมปริมาณมาก และเมื่อเสร็จสิ้นงานศพก็ต้องนำโฟมไปทำลาย ซึ่งนอกจากจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แล้ว ยังมีส่วนในการสร้างมลพิษอีกด้วย ดังนั้นร้านพวงหรีดต่าง ๆ จึงได้พัฒนาพวงหรีดรูปแบบใหม่ที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ เช่น พวงหรีดพัดลม พวงหรีดผ้า พวงหรีดต้นไม้ ฯลฯ ส่งผลให้บทบาทความสำคัญของพวงหรีดไม่ได้จำกัดอยู่เพียงเฉพาะการแสดงความอาลัยรัก หากแต่ยังเป็นการทำบุญไปพร้อมกับผู้ที่ล่วงลับ

แต่ไม่ว่าเราจะเลือกใช้พวงหรีดดอกไม้สด หรือพวงหรีดทางเลือกอื่น ๆ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือเจตนาที่ดีในการส่งมอบพวงหรีดนั้น ๆ อันจะนำมาซึ่งความสบายใจของเราในฐานะผู้มอบนั่นเอง