กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๒๗ : ก่อนวัยวันวูบวับ
โดย : เวทิน ศันสนียเวทย์


เมื่อโรคร้ายหมายขวัญในวันนี้
หนึ่งชีวีคร่ำครวญชวนให้เศร้า
เจ็บปวดแสนแน่นขวัญเกินบรรเทา
ชีวิตเราจะวิ่นดับสิ้นไป ฯ

บาปบุญมีลี้ลับเหมือนจับส่ง
ดุจเจาะจงชีวีชี้ทางให้
ชีวิตจะหดสั้นก่อนวันวัย
อายุขัยถึงจุดสิ้นสุดแล้ว ฯ

นี่…ยังไม่ได้ทำให้ฉ่ำชื่น
นั่น…ยังรื่นเริงใจไม่แจ่มแจ๋ว
โน่น…ยังมองหาทางเพื่อวางแนว
โน้น…ยิ่งแคล้วคลาดไปไม่ได้ลอง ฯ

ชีวิตสั้นวันวัยไม่ใสสด
เศร้าสลดเกินไปพาใจหมอง
อายุเยาว์เขลาจิตผิดทำนอง
ไม่แตะต้องความดีเพื่อชีวา ฯ

มองดูกายผ่ายผอมจำยอมเศร้า
ชีวิตเราเท่านี้ยังมีค่า
ได้ระลึกถึงคำพระสัมมา
จึงแจ่มจ้าแจ่มแจ้งเสริมแรงใจ ฯ

เมื่อโรคร้ายหมายขวัญในวันนี้
หนึ่งชีวิตอดถอนสะท้อนไหว
ขอนอบน้อมไตรรัตน์ช่อฉัตรชัย
ก่อนวันวัยวูบวับดับชีพลง ฯ





จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย