กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๔๕ : อย่าท้อแท้
โดย : ประคอง ทองมา


เราเกิดมาอาศัยอยู่ในโลก
พบทุกข์โศกสุขสันต์เศร้าหรรษา
ชีวิตรอดตลอดกาลที่ผ่านมา
ทำชั่วช้าดีงามตามสมควร ฯ

เวลาที่มีนั้นเหลือสั้นสุด
ต้องรีบหยุดทำชั่วให้ทั่วถ้วน
เร่งสะสางล้างคราบบาปทั้งมวล
แล้วรีบด่วนล้างใจไกลมลทิน ฯ

กายวจีศีลานำมาเสริม
ปัญญาเพิ่มดวงจิตคิดถวิล
ให้ผ่องใสไตรทวารผ่านราคิน
จะดับดิ้นเมื่อใดไปสบาย ฯ

อย่ารีรอท้อแท้ว่าแก้ยาก
ยิ่งหยุดมากไม่วิ่งก็ยิ่งสาย
จะแก้ไขไม่ทันในบั้นปลาย
ช่วงสุดท้ายผลลัพธ์กลับมืดมน ฯ

รู้ว่ายากหากหมั่นขยันขัด
กายมนัสวจีมีกุศล
ไตรสิกขาหาเพิ่มเติมใส่ตน
เหมือนได้ค้นพบทางสว่างจริง ฯ

บารมีที่ทำนำชีวิต
ให้ดวงจิตผ่องผุดวิสุทธิ์สิ่ง
กุศลธรรมกรรมดีที่อ้างอิง
พาชายหญิงสู่ทิพย์และนิพพาน ฯ











จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย