กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๔๙ : อย่าข้อง
โดย : ประคอง ทองมา


ก่อนอำลาพยายามตัดความข้อง
เพื่อปกป้องกันกักสิ่งหนักถ่วง
เพราะความข้องคล้องจิตติดเป็นพวง
ทั้งห่วงหวงสารพันวันอำลา ฯ

ข้องสมบัติพัสถานอาการหนัก
ใจอาทรวอนรักมันนักหนา
แท้ที่จริงสิ่งหลอกนอกกายา
ผู้ขนพาติดไปนั้นไม่มี ฯ

ข้องผัวเมียเสียใจจำไกลจาก
จิตเฝ้าฝากอาลัยไม่หน่ายหนี
สิ่งสมมติกดฝังรั้งฤดี
เนื้อหนังนี้เปื่อยพังทั้งผัวเมีย ฯ

ข้องใจลูกผูกพันถึงชั้นหลาน
ความสงสารท่วมท้นจนหัวเสีย
รักซับซ้อนร้อนใจดุจไฟเลีย
รักราดเรี่ยรุ่มเร่าเศร้ามิคลาย ฯ

ต้องรู้จักผลักข้องให้ล่องหน
สิ้นกังวลแน่นอนก่อนจักสาย
คนแบกข้องสองบ่าน่าอับอาย
เพราะงมงายกับข้องย่อมหมองมน ฯ

สิ่งนอกกายหลายอย่างละวางเถิด
มันก่อเกิดแค้นคับสุดสับสน
ยกมนัสปัดป้องข้องใจตน
จนหลุดพ้นเครื่องข้องจิตล่องลอย ฯ




จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย