กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๕๑ : ภูมิใจ
โดย : ประคอง ทองมา


ควรภูมิใจวัยวันที่ผันผ่าน
มีผลงานหลายอย่างทางกุศล
ช่วยเชิดชูบูชาค่าของคน
ตั้งแต่ต้นถึงปลายก่อนตายไป ฯ

เริ่มจากเด็กเล็กใหญ่เลี้ยงไม่ยาก
ไม่โหวกว้ากเยโยจนโตใหญ่
พ่อแม่วอนสอนฟังด้วยตั้งใจ
ยึดมั่นในวาจาจิตอาทร ฯ

เข้าโรงเรียนเขียนอ่านการศึกษา
ได้วิชาความรู้ตามครูสอน
เคยเชื่อคำจำจดทุกบทตอน
ได้อาภรณ์วิชารักษาตัว ฯ

เคยจดจำคำพระเทศนา
เก็บศรัทธาเลื่อมใสไว้เหนือหัว
ละเลิกบาปหยาบช้าที่น่ากลัว
ได้บุญทั่วทุกทางที่ย่างเดิน ฯ

หน้าที่ชาติราษฎร์รัฐไม่ขัดข้อง
ญาติพี่น้องเพื่อนกันเฝ้าสรรเสริญ
ทั้งผีสางนางไพรไม่ล่วงเกิน
รู้ยอเยินเทวาเป็นอาจิณ ฯ

เมื่อติดตามความดีที่ตนสร้าง
ทุกสิ่งอย่างเพิ่มพูนไม่สูญสิ้น
เหมือนหว่านกล้านาไร่ได้เกี่ยวกิน
ภูมิโสภินเบื้องหน้าย่อมท่าคอย ฯ




จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย