มีเศรษฐีคนหนึ่งตายจากไป มีลูกชาย 2 คน ทิ้งมรดกไว้ให้ลูก ลูกก็แบ่งมรดกกันทุกชิ้นเลย พี่
แบ่งครึ่งกับน้อง ในที่สุดก็เหลือสมบัติชิ้นสุดท้าย ที่จะต้องแบ่ง เป็นแหวน 2 วง
วงหนึ่งเป็น แหวนเพชร อีกวงหนึ่งเป็น แหวนทอง ที่แหวนทองมีจารึกว่า "อิทัง อนิจจัง...สิ่ง
นี้ไม่เที่ยง"
พี่ชายก็บอกว่า แหวนเพชรคงเป็นแหวนประจำตระกูล พี่เอาไปก็แล้วกัน น้องเอาแหวนทอง
เกลี้ยงๆนี้ไป น้องชายก็ตกลง สวมแหวนทอง แล้ว 2 คน ก็แยกกันไปทำงาน ทำธุรกิจพี่ชายทำ
ธุรกิจ พอเศรษฐกิจดี หุ้นขึ้น ที่ดินและบ้านบูม ได้กำไร ก็ดีใจจนเนื้อเต้น พอเศรษฐกิจตก เสียใจ
จนปรับตัวไม่ทัน ก็เป็นโรคจิตโรคประสาท
ในขณะที่น้องชายนั้น เวลาไปทำธุรกิจ พอเศรษฐกิจขึ้นดี บูมดี น้องชายก็มองมาที่แหวน "อิ
ทัง อนิจจัง...สิ่งนี้ไม่เที่ยง" ประมาทไม่ได้ ต้องเตรียมตัวเอาไว้ในช่วงเศรษฐกิจมันตก มีเงิน
ก็ออมไว้บ้าง อย่าไปลงทุนกู้หนี้ยืมสิน จนเกินตัว เตรียมใจไว้ พอเศรษฐกิจมันตก ขาดทุน แทน
ที่จะเสียใจ เป็นโรคประสาทแกมองมาที่แหวน "อิทัง อนิจจัง....สิ่งนี้ไม่เที่ยง" ฟื้นขึ้นมาได้
ทำใจได้ ไม่เป็นโรคจิตโรคประสาท
