มีคนรู้จักขายเหล้าขายเบียร์ อยากบอกให้เค้าเลิกขาย แต่ไม่รู้จะพูดยังงัยดีครับ

การค้าสุราเบียร์ของมึนเมาทุกชนิด ถือว่าเป็นบาปครับ เพราะผิดสัมมาอาชีวะ พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ทรงห้ามการค้า 5 ประเภทนี้ครับ 1. ค้าสัตว์เพื่อขายเพื่อฆ่า
2.ค้ามนุษย์ 3.ค้ายาพิษ 4.ค้าอาวุธ และ 5.ค้าสุรายาเมา บุคคลที่ทำในอาชีพนี้ถึงจะทำบุญโดยการนำเงินที่ได้จากอาชีพนี้มาทำบุญก็จะได้บุญน้อย และเมื่อตายไปก็จะไปสู่มหาอเวจีนรก นรกขุมที่ 8 ซึ่งทนทุก่ข์ทรมาณมาก มีอายุประมาณ 60,000 ปี ครับ



เห็นด้วยครับว่าเป็นบาป ไม่ควรสนับสนุน หรือส่งเสริมครับ



ลองอ่านที่นี่ดูครับ:

กราบเรียน อาจารย์สนองครับ

ที่บ้านผมมีอาชีพเป็นตัวแทนจำหน่ายเบียร์ยี่ห้อหนึ่ง เมื่อก่อนผมเป็นคนรับภาระดูแลกิจการทั้งหมด จนเมื่อต้นปีนี้ที่ผ่านมาผมตัดสินใจเลิกเป็นตัวเทนจำหน่าย แต่ที่บ้านผม(พ่อและแม่) เขายังขายกันอยู่แต่เปลี่ยนสถานะจากตัวแทนเป็นร้านค้าส่งทั่วไปแต่ยังขายเบียร์ขายเหล้าเหมือนเดิม ส่วนตัวผมเริ่มอาช๊พ ใหม่ที่ผมคิดว่าผมชอบมากตอนนี้คือ รับเช่าและให้เช่าพระ(ส่วนมากเป็นพระสายอีสาน กรรมฐาน เพราะว่าเคารพครูบาอาจารย์สายนี้มากครับ บางครั้งผมก็คิดว่าเป็นการขายครูบาอาจารย์กินแต่บางทีก็คิดว่า เราทำเพราะเราเคารพศรัทธาท่าน) ผมได้ให้สัจจะไว้กับหลวงปู่คำพัน วัดธาตุมหาชัย นครพนมว่าเงินที่ได้จากอาชีพขายพระนี้จะนำมาทำบุญทำกุศลตลอด โดยไม่นำเงินนี้ไปใช้ส่วนตัวแม้แต่บาทเดียว
ปัจจุบันผมไม่ได้ดูแลกิจการที่บ้านผมก็เลยไม่มีเงินที่จะมาใช้จ่ายพอดีเพื่อนโทรมาชวนให้ไปช่วยขายเครื่องสำอางค์ที่ต่างจังหวัดผมก็เลยตอบรับไปเพราะคิดว่าตอนนี้อยู่ว่างๆ ไปทำงานหารายได้ก่อนดีกว่า ส่วนธุรกิจขายพระก็ยังทำอยู่ด้วยเพราะชอบแต่เงินกำไรที่ได้ผมยังไม่กล้านำไปใช้ ผมเลยอยากขอปรึกษาอาจารย์ดังนี้ครับ

1) อาชีพที่ผมทำอยู่ตอนนี้(ขายพระ) และที่กำลังจะทำ(ขายเครื่องสำอางค์) จะผิดศีลเป็นบาปอย้างไรบ้างครับ
2) ถ้าผมจะนำเงินกำไรที่ขายพระมาใช้ส่วนตัวเป็นค่าใช้จ่ายในแต่ละวัน ผมคิดว่ามันเป็นการผิดคำพูดที่ให้ไว้กับหลวงปู่ ผมจะทำอย่างไรดีครับ
3) อยากให้อาจารย์แนะนำเรื่องการทำบุญ จากเงินที่ได้จากการขายพระครับว่าควรทำแบบใด
สุดท้ายผมขอกราบขอบพระคุณอาจารย์มากครับ ผมได้อ่านและได้ฟังสิ่งต่างๆที่อาจารย์ได้สอน อบรมตามสถานที่ต่าง ซึ่งปัจจุบันผมก็ได้นำไปปฎิบัติ ซึ่งเป็นประโยชน์กับตัวเองและผู้อื่นมากครับ

ขอกราบขอบพระคุณอาจารย์อย่างสูง
วัชระ พรสมบูรณ์ศิริ

คำตอบ

(1) ทั้งสองอาชีพที่บอกเล่าไปไม่ผิดศีล แต่ทั้งสองอาชีพผิดธรรม ตรงที่เป็นเหตุชักนำให้คนหลง(โมหะ) เกิดกับผู้ที่เข้ามาใช้บริการ

(2) ผู้ใดปรารถนาชีวิตที่เจริญ ต้องหยุดความคิด ที่จะนำเงินกำไรจากการขายพระมาใช้เป็นการส่วนตัว

(3) นำเงินที่ได้กำไรจากการขายพระไปทำบุญตามข้อแรกที่ระบุไว้ในบุญกิริยาวัตถุ 10 คือประพฤติทานได้แล้วเป็นบุญ หากประสงค์จะให้ทานมีอานิสงส์มากต้องให้ทานแก่คนหมู่มาก (มหาทาน) ต้องให้ทานกับผู้มีคุณธรรมสูงต้องให้ทานที่มีอานิสงส์สูงสุด (ธรรมทาน) ฯลฯ

ท่ีีมา
http://www.kanlayanatam.com/sonthana.htm




เห็นด้วยค่ะขายสุราแล้วปาบมากแล้วผิดศีลข้อ 5 ค่ะ


นรก..รออยู่...


การทำอาชีพมีโทษ ย่อมได้รับโทษจากอาชีพ

ผมขอพูดถึงแต่หลักเหตุผลธรรมดาก็พอนะครับ
เราทำอาชีพมีโทษ เราก้ย่อมพาตัวพาใจไปอยู่แต่กับโทษของสิง่ที่ขาย
เช่น เจอแต่คนพาล เจอแต่ปัญหาจากคนพาล
ขายหนังสือก็เจอแต่บัณฑิต

เหตุผลเรียบง่ายเหล่านี้ น่าจะพอช่วยท่านได้นะครับ

หากไม่สามารถจะเปลี่ยนอาชีพได้
ก็พยามเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันอย่างไม่เป้นทุกข์
หาทางให้ใจตัวเองมีอิสระ

เมื่อท่านปฏิบัติธรรมถึงจุดหนึ่ง
ท่านจะสามารถแก้ไขทิฐิของท่านเองได้ว่าอาชีพนี้เป้นโทษอย่างไร
เหมือนคนที่ปฏิบัติธรรมแล้ว ต่อมาไม่กินเนื้อสัตว์นั่นแหละครับ
เขาเกิดกำลังใจขึ้นอย่างแรงกล้าว่า นี่ไม่ถูก ไม่ดี ต้องเลิก
จึงมีกำลังใจที่จะเลิก
มีความรู้สึกว่าต้องเลิก
โดยไม่ต้องอาศัยเหตุผลหรือความคิดในการเลิก
แต่เป้นความรู้สึกว่ามีโทษ ต้องเลิก
เหมือนไม่เคยเหนียบก้นบุหรี่
ต่อมาโดนไปหนึ่งที เลยเห็นโทษ

ตอนนี้ ท่านยังไม่ปฏิบัติธรรม
ไม่เกิดประสบการณืตรงว่าเป้นโทษเป็นอย่างไร
อาศัยแต่การ"คิด"เท่านั้น

ซึ่งการคิด มันไม่มีพลังใจเพียงพอจะเลิกได้

กรณีเทียบเคียงเช่น
เลิกบุหรี่ได้ เลิกหมกมุ่นในกามได้ เลิกส่อเสียดยุงยงได้ เลิกโกรธได้
พวกที่เลิกได้ ไม่ใช่เลิกเพราะคิดนะครับ
แต่เลิกเพราะรู้สึกกับใจจริงๆว่ามันเป็นโทษ
เขารู้สึกได้อย่างนั้นเพราะเขาปฏิบัติธรรมครับ

ลองดู



คนกินเหล้า เกิดมาชาติหน้าเป็นคนบ้า คนเสียสติ ปัญญาอ่อน
คนที่ขายเหล้า หรือชักชวนให้เขากินเหล้า เกิดมาต้องคอยดูแลเช็ดขี้เยี่ยว คนบ้า คนเสียสติ คนปัญญาอ่อน หรือมิเช่นนั้นคนเหล่านี้จะมาเกิดเป็นลูกของคนที่ขายเหล้า หรือชักชวนกินเหล้า