กราบสวัสดีท่านทุกคนคือดิฉันมีเรื่องทุกใจมากดิฉันตอนนี้อยู่อเมริกามีคนรักอยู่ที่เมืองไทยคือดิฉันชอบฝันไม่ดีเกือบทุกคืนตื่นมารู้สึกเหนื่อยเหมือนฝันนั้นจริง ดิฉันมาอยู่กับแม่ที่นี่เพราะพ่อของดิฉันเสียแม่ก็เลยแต่งงานใหม่ แต่ดิฉันมีเรื่องทุกใจคือ ดิฉันกลัวคนที่ดิฉันรักนั้นจะจากไปไม่ว่าจะเป็นแม่ แฟน หรือใครที่ฉันรักจากไปโดยไม่มีวันกลับ เพราะวันที่พ่อดิฉันเสียนั้นดิฉันเห็นแม่ร้องไห้อย่างทรมานและเจ็บปวดมากดิฉันก็เลยกลัวว่าดิฉันจะเจอแบบนั้น ดิฉันนอนไม่ค่อยหลับชอบคิดมาก กลัวมากกลัวคนที่เรารักจากไปและดิฉันอายุได้15ปีเท่านั้น ดิฉันไม่รู้จะทำอย่างไรจึงต้องพึ่งทางธรรม ขอบคุณสำหรับเว็บนี้มากน่ะค่ะที่ทำให้ฉันรู้สึกสบายใจ และขอบคุณสำหรับคำปรึกษาและวิธีทางแก้ไขมากค่ะ   

อันดับแรกผมเขียนเป็นแนวบทความอิงธรรมะบ้างนะครับ ถ้าเรานับถือพุทธศาสนา เราต้องเข้าใจ ก่อนว่า พระพุทธเจ้าสอนอะไร พระพุทธองค์ทรงสอนให้เรารู้วัฏจักรความเป็นจริงในโลกครับและสอนให้เราคิดครับ ผมเข้าใจว่าน้องคงพอได้ยินคำว่า "เกิด แก่ เจ็บ ตาย" การที่พระองค์ค้นพบเป็นสัจจะธรรมอย่างนึงของธรรมชาติ ถ้าให้เรานำคำสอนมาใช้ในหมวดสามัญญลักษณะ แบ่งเป็น3อย่าง อนิจจตา/ทุกขตา/อนัตตา ให้แปลง่ายๆคือ
1.อนิจจตา คือความไม่เที่ยงไม่แน่นอน ทุกอย่างมีความเปลี่ยนแปลงเสมอ
2.ทุกขตา คือทุกอย่างที่เราประสบ หรือผลัดพราก ก็เป็นทุกข์
3.อนัตตตา คือ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีจริง ล้วนเป็นสิ่งที่เรากำหนดขึ้นมา
ที่นี่เรารู้ว่าธรรมชาติเป็นเช่นนี้ เราก็นำมาประยุกต์ใช้ครับ การใช้ธรรมะนี่ อันดับแรกเลยต้องมีสติ แล้วก็จะเกิดปัญญาครับ การที่น้องกลัวถึงการผลัดพราก มันเป็นเรื่องปรกติ ที่คนทั่วไปไม่เข้าใจธรรมชาติ ย่อมทำใจไม่ได้ หรือเข้าใจแต่ทำใจไม่ได้ แต่เมื่อเรารู้แล้วว่า ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งไม่แน่นอน ทุกอย่างเรากำหนดเองคิดเอง ผมกำลังจะบอกว่าน้องเป็นทุกข์เพราะน้องคิดเอง ที่ทำใจไม่ได้นี่ก็เพราะไม่รู้จะเอามุมไหนมาคิด ใน3ข้อที่พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนบอกอะไรครับ??? ทรงบอกให้ทราบว่า เราไม่สามารถยึดติดกับอะไรได้เลย ถ้าเรายึดมั่นถือมั่น มันก็คือทุกข์ครับ ทุกอย่างจิตน้องกำหนดเอง ทั้งนั้น การผูกพันคิดถึง ก็มาจากน้องคิดนี่ล่ะครับ ถ้าน้องเรียนรู้ที่จะปล่อยวาง และเริ่มค่อยคิดทำใจให้ได้ว่าทุกอย่างไม่ยั่งยืน คือวันนี้น้องกำลังเขียนว่า น้องกลัวคนที่น้องรักชอบพอจะจากไป น้องรู้ได้งัยครับ ว่าเค้าจะจากน้องไป ในโลกความจริง "น้องจะตายก่อนคนอื่นเลยก็ได้" ชีวิตเรานี่จริงๆ แล้วก็เป็นสิ่งที่ไม่เที่ยงนะครับ คือตายกันได้เสมอ เมื่ออ่านถึงบรรทัดนี้แล้ว ลองคิดดูครับว่า เหตุที่น้องทุกข์ใจนี่มาจากอะไรกันแน่ แล้วน้องรู้ได้งัย ว่าใครจะตายก่อนใคร ??? จงปล่อยวางครับ ไม่มีใครอยู่กันตลอดไป ไม่วันนี้ หรือวันหน้าก็ต้องจากกันไปครับ มันป็นสัจจะธรรมของโลก ที่แน่ๆทุกวันที่เรามีชีวิตอยู่ ควรทำดี คิดดี กับตนเองและผู้อื่นรวมทั้งบุคคลที่เรารักครับ นี่คือสิ่งที่ควรระลึกถึงเสมอ เพราะความตายเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอนครับ เรียนรู้ที่จะอยู่กับสัจจะธรรมของโลกครับ เรากำหนดโลกไม่ได้ แต่เรากำหนดจิตใจเราเองได้ครับ คำแนะนำ เวลาว่างๆลองนั้งสมาธิดูครับ แล้วจะเกิดปัญญา จะสามารถกำหนดจิตใจเราได้ง่ายขึ้น กว่าการไม่ได้นั้งสมาธิครับ ขอให้น้องเจริญในธรรมนะครับ
ปล.ผมเขียนแนวธรรมไม่ค่อยถนัด ขอเขียนแนวบทความแทนครับ