รบกวนท่านผู้รู้ ช่วยอธิบาย .. ขอแบบเข้าใจง่ายๆนะ ... ขอบคุณค่ะ   

นิโรธคือ ความดับทุกข์
ญาณในนิโรธ คือรู้แจ้งว่าทุกข์ดับ

เมื่อบุคคลเจริญมรรคปฏิปทาเพื่อการดับทุกข์ ย่อมเป็นการเจริญธรรมเพื่่อดับเพื่อละตัณหา กล่าวคือดำเนินไปในเหตุ ทำเหตุเพื่อละเพื่อดับเพื่อคลายตัณหา

http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=31&A=898&Z=905

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค

[๘๔] ในจตุราริยสัจนั้น ทุกขนิโรธอริยสัจเป็นไฉน ความที่ตัณหานั้น
นั่นแลดับด้วยความสำรอกโดยไม่เหลือ ความสละ ความสละคืน ความหลุดพ้น
ความไม่อาลัย ก็ตัณหานี้นั้นแล เมื่อละย่อมละได้ที่ไหน เมื่อดับย่อมดับได้ที่ไหน
สิ่งใดเป็นที่รักที่ยินดีในโลก ตัณหานี้เมื่อละก็ละได้ในสิ่งนั้น เมื่อดับก็ดับได้
ในสิ่งนั้น จักษุเป็นที่รักที่ยินดีในโลก ตัณหานี้เมื่อละย่อมละได้ที่จักษุนั้นเมื่อดับ
ย่อมดับได้ที่จักษุนั้น หู ฯลฯ ธรรมวิจารเป็นที่รักที่ยินดีในโลก ตัณหานี้
เมื่อละย่อมละได้ที่ธรรมวิจารนั้น เมื่อดับก็ดับได้ที่ธรรมวิจารนั้น นี้ท่านกล่าวว่า
ทุกขนิโรธอริยสัจ ฯ

http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=84

ความเกิดแห่งตัณหาแม้ที่ถึงความเป็นไปไม่ได้ ถูกตัดด้วยมรรคเพราะอาศัยนิพพานในวัตถุใด เพื่อแสดงความไม่มีในวัตถุนั้น

เมื่อรู้ว่าตัณหาเป็นเหตุอันนำไปสู่ความเกิดในสามภพ ละได้แล้ว สละได้แล้ว
"ญาณในนิโรธ" ก็เป็นอันว่ารู้แล้ว เห็นแล้ว

เจริญธรรม