ถ้ามีปลวกขึ้นบ้าน แต่ฆ่าปลวกก็ผิดศีล ถ้าไม่ฆ่าบ้านก็พัง ควรทำอย่างไรดีครับ   

พึงทราบว่าการที่สัตว์โลกทั้งหลายต้องเกิดมานั้น.... การที่จะไม่เบียดเบียนกันนั้น..ไม่อยู่ในฐานะที่จะเป็นได้.... สัตว์โลกทั้งหลายย่อมเข้าถึงการเบียดเบียนไม่ทางตรงก็ทางอ้อมนั่นแหละ ..

ใน ฐานะที่เป็นชาวพุทธได้ฟังธรรมแล้ว ย่อมพยายามหลีกเลี่ยงในการที่จะล่วงบาป ก่อเวรภัยทั้งปวง....แต่บางครั้งก็สุดวิสัย ดังนั้นหากจำเป็น ก็ให้เลือกบาปน้อยเพื่อเลี่ยงบาปใหญ่
การที่มีสัตว์เหล่านี้อยู่ในบ้าน หรือแม้แต่ปลวก โทษของเขามี หากเราเองไม่พยายามหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะเกิดขึ้นแก่สุขภาพก็ดี หรือบ้านก็ดี ก็ย่อมก่อให้เกิดความเสียหายอย่างมาก ..ดังนั้นหากจำเป็น ก็ทำแล้วให้ยุติกรรมนั้นโดยเร็ว ไม่ไประลึกถึงด้วยความไม่สบายใจ....แล้วหมั่นเจริญบุญหนุนขึ้นมาให้มาก
ข้อนั้นเพราะเหตุใด?

ตอบ ว่า....หากเราปล่อยให้ปลวกกินบ้านไปหมด ผู้อาศัยย่อมประสบความทุกข์ใจเป็นอย่างมาก ต้องเสียทรัพย์จำนวนมาก อันที่บุคคลหนึ่งอาจจะไม่มีทรัพย์มากขนาดนั้น...... เขาผู้นั้นย่อมเป็นทุกข์ เสียใจ โศกเศร้าในทุก ๆ วัน .....ใจของเขานั้นย่อมเป็นไปกับโทสะนานนับเดือนนับปีหรือหลายปี...... พึงเห็นว่าเป็นโทษใหญ่
ส่วนปลวกนั้นเป็นสิ่งมีชีวิตแต่ไม่มีประโยชน์ ไม่ใช่สัตว์มีคุณ เป็นสัตว์มีโทษ.... ดังนั้นการล่วงเกินเขาย่อมชื่อว่าโทษน้อย.... แต่หากบุคคลใดกระทำไปแล้วเกิดความเศร้าหมอง ไม่สบายใจบ่อย ๆ นี้พึงเห็นว่า...มีโทษมาก
ก็นั่นแหละเกิดมาแล้วไม่เบียดเบียนกันไม่มี ดังนั้นก็พึงลำดับความบาปน้อยไปหาบาปใหญ่ เช่น สัตว์เหล่านี้เป็นสัตว์มีโทษ มีเชื้อโรค ก็เริ่มต้นจากการป้องกัน ทำความสะอาดบ้านให้ดี หายา หากลิ่น หรือเสียง....อันจะมีโทษเพียงแค่การขับไล่ให้เขาหนีไป....นี้ก็ชื่อว่าบาป น้อยกว่าการฆ่า
หากแม้ว่าในที่สุดแล้ว...ทำไม่ได้จำเป็นต้องฆ่า ก็เจตนาที่ตั้งนั้นควรจะสำคัญในใจขึ้นว่าเราจะเอายานี้ขับไล่พวกเขาไป ขออย่าให้เขาถึงแก่ชีวิตเลย เพียงแต่ให้เขาหนีไปโดยเร็ว....หรือทำความสำคัญในใจว่าเราจำเป็นจะต้องรักษา บ้าน รักษาสุขภาพของคนในบ้านไม่ให้เป็นโรค..ก็บรรดายาต่าง ๆ ที่นำมาใช้นี้ก็เป็นเพียงเพื่อให้พวกเขาหนีไปโดยเร็วที่สุด ชื่อว่าเจตนาแห่งการฆ่าไม่เกิด มาดแม้ว่าสัตว์บางตัวไม่ยอมหนีไปกลับเข้ามาแล้วเสียชีวิตลง องค์กรรมบถก็ชื่อว่าไม่ครบองค์ เพราะเจตนาแห่งการฆ่าไม่มี....อย่างนี้ก็ชื่อว่าบาปน้อย
หากแม้ว่ารังเกียจมากมาย...หมายใจจะฆ่าให้ตาย อย่างนี้การกระทำนั้นๆ บาปมากกว่าที่ได้กล่าวมาข้างต้น
ดังนั้นก็กำหนดเจตนาให้ดีแล้วอย่าอ้อยอิ่งกับความเสียใจในบาปนั้นๆ มิฉะนั้นจะกลายเป็นบาปหนักขึ้นมา เพราะว่าทำบ่อย ๆ คิดถึงบ่อย ๆ
ที่ ขาดไม่ได้ต้องหมั่นเจริญกุศล ปุถุชนจำเป็นต้องใช้กุศลมาช่วยตนเองให้ปลอดภัยจากอกุศล คือเมื่อกุศลเกิดบ่อย..อกุศลก็เกิดไม่ได้บ่อย ...กำลังบุญก็จะมาก ความปลอดภัยก็จะมีมาก ดังนั้นต่อคำถามนี้ก็พึงเห็นเหตุผลตามที่แสดงแล้ววางใจให้ถูก