ตอนนี้หนูยังเรียนอยู่ พึงเลิกกับแฟน เสียใจมาก พยายามไม่นึกถึงเรื่องนี้แล้ว แต่ก้ทำไม่ได้ซักที
พยายามหาทางออกโดยการนั่งสมาธิ แต่พอหลับตาเรื่องนั้นก็เข้ามาในสมอง
แล้วก็จะร้องไห้ออกมาทุกที จะอ่านหนังสือเตรียมสอบก็ไม่มีสมาธิ คิดถึงเรื่องนั้นตลอด
อยากหาทางออกจากความทุกข์นี้ ควรทำอย่างไรดีคะ   

ความรัก เกิดจากการมีคนอันเป็นที่รัก และความยินดีความพึงใจต่อคนอันเป็นที่รัก

คุณแอนนิก้า พึงทำความระงับใจให้ดี เพื่อความสวัสดีในชีวิต

ความทุกข์ อันเกิดจากความไม่สมหวัง ความไม่ได้อยู่ไม่ได้ครอบครองสิ่งที่ตนปราถนา ตามปราถนา ล้วนเป็นความเดือดร้อน ก่อความร้อนใจ กลุ้มใจ เผาใจ ให้เหือดแห้ง

ทั้งๆ ที่ โดยความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่นั้นทั้งปวงทีเดียว ล้วนว่างเปล่า ไม่มีแก่นสารสาระอย่างไรเลย เป็นเพียงความตามติดใจ ความเข้าไปเสพบ่อยๆ ต่อความพึงพอใจอันเป็นสภาพอันว่างกลวง

ความเยื่อใยในสิ่งอันเป็นที่รัก มีโทษแม้เพียงเท่านี้ แต่ก็เป็นโทษมากเป็นภัยใหญ่หลวงที่คอยทิ่มแทงจิตทิ่มแทงใจ ให้เจ็บปวด กระวนกระวายทั้งกลางวัน ทั้งกลางคืน

ก็เหตุใดเล่า จึงเป็นอย่างนั้น ....
เพราะความตามติดใจ ความยินดีแล่นไปในอดีตอันเป็นที่น่ายินดี แต่ก็เป็นเพียงหมอกควันที่กลุ้มรุมจิตเท่านั้น ความพอใจตามติดใจอย่างนี้ ก็ไร้แก่นสารเช่นกัน

คุณแอนนิก้า ...
จงอบรมจิต ดังนี้

พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า

บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว
และสิ่งที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง

ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้
บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด

พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง
เพราะว่าความผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย

พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน นั้นแลว่าผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ ฯ