เรื่องเล่า ชีวิตใหม่
หนูเคยเขียนเรื่องราวของตัวเองโพสต์ลงที่นี่ ในหัวข้อหนูเป็นเด็กไม่ดี
หนูได้เล่าเรื่องราวของหนูที่เผชิญเหตุการณ์ต่างๆที่เลวร้ายในชีวิตในตอนนั้น
ตอนที่เขียนหนูอายุ16 ปัจจุบันนี้หนูอายุ19
และได้เข้ามหาลัยแล้ว แม้ไม่ได้เป็นแพทย์อย่างที่เคยคิดไว้
แต่หนูก็ได้เข้าศึกษาในคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่หนูชอบค่ะ
หนูอยากแบ่งปันให้ทุกคนได้รับรู้ว่า หลังจากวันนั้นชีวิตหนูดีขึ้นอย่างไม่เคยคิดมาก่อน
ถ้าเปรียบได้ชีวิตหนูคงพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว
หนูหันหน้าเข้าหาธรรมมะ สวดมนต์ ไหว้พระ วิปัสนาชักจูงแม่และทุกคนในครอบครัว
ให้หันมาปฏิบัติธรรม ไม่น่าเชื่อว่าหนูจะสามารถทำให้ทุกๆคนที่หนูรู้จักต่างพากันเข้าหาธรรมะได้สำเร็จ
เราเข้าใจกันมากขึ้น เรียนรู้ความผิดพลาดในอดีตเพื่อมาปรับปรุงตัวเรา
ธรรมะคือสิ่งวิเศษจริงๆค่ะ ทำให้หนูได้รู้ว่าจริงๆแล้วแม่ก็รักหนูมากแค่ไหน แต่แม่ก็มีปัญหาของแม่
ทำให้แม่อาจจะผิดพลาดไปบ้าง แม่บอกว่าแม่รักหนูเพียงแต่การแสดงออก
ของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เราขอโทษและให้อภัยกันและกัน ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่ลดทิฐิ
หันหน้าเข้าหากัน รับฟังกัน ทำความเข้าใจกัน เอาใจเขามาใส่ใจเรา มันจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
ตั้งแต่ปฏิบัติธรรมหนูก็ได้อะไรดีๆในชีวิตหลายอย่างอย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ได้พบกัลยาณมิตรที่ดี และอื่นๆอีกมากที่ไม่สามารถอธิบายได้หมด
ชีวิตตอนนี้มีความสุขมากๆค่ะ ก็อาจมีปัญหาบ้างตามชีวิตมนุษย์ทั่วไป
แต่ก็พอใจในสิ่งที่มี พอดีในสิ่งที่เป็น
หนูแค่อยากบอกกับทุกๆคนที่มีปัญหาว่า บางครั้งปัญหาที่เหมือนว่าจะไม่มีทางออก
จริงๆแล้วมันมีหนทางเสมอ หามันให้เจอ มีสมาธิ มีสติ เเล้วจะเกิดปัญญาแน่นอนค่ะ
สุดท้ายนี้ก็อยากจะขอบคุณทุกคอมเม้นต์ในตอนนั้นที่ให้สติและแนะนำหนูโดยเฉพาะคุณลุง ddman
ขอบคุณจริงๆค่ะ
อนุโมทนาครับ
สุขได้ไหนล้ำเท่ารสพระธรรมนำจิต ตราบชั่วชีวิตไม่คิดหาทางพึ้งอื่น
เดินทางสายกลางเห็นทางสว่างยั่งยืน อย่ามัวไปฝืนจะขื่นระทมตรมเศร้า
สุขไดไหนล้ำเท่ารสพระธรรมนำทาง ไม่มีอ้างว่างเพราะมีหนทางให้ก้าว
เป็นทางสายเดียวที่ไม่ปล่าวเปลี่ยวใจเรา อย่าเชื่อใครเขาถ้าหากว่าเราไม่ก้าวมา
ทางสายกลางเป็นทางพ้นทุกข์ พระพุทธองค์ชี้ถูกสัตว์มีทุกข์นาๆ
ชี้ทางสว่างให้เดินตามมรรคา ถึงโลกุตรของพระอริยเจ้า
สุขไดไหนล้ำเท่ารสพระธรรมนำส่อง เปลี่ยบดังแสงทองของสุริยนต์ยามเช้า
มองไปทางไดก็ใสสว่างพร่างพราว คลายร้อนคลายหนาวเมื่อใจของเรามีธรรม
แปดคิว