สมัยพุทธกาลคนมีครอบครัวที่อยากบวชเขาทำกันอย่างไร
คือก็บวชเลย แค่บอกลูกเมียหน่อย แค่นั้นพอ (คือไม่ต้องขออณุญาติ) อย่างนั้นหรือเปล่า? เพราะถ้าขอลูกเมีย อาจจะไม่ให้ ประมาณว่าเธอต้องอยู่กับฉันไปจนวันตาย

คือไม่มีในพระไตรปิฏก คือจะมีก็แค่ว่าต้องขอพ่อแม่ก่อนแค่นั้นเอง ถึงบวชได้
คือผมเข้าใจว่าในสมัยพุทธกาลนั้นต้องมีเรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นแน่ๆ เลยอยากรู้ว่ามีพระสูตรไหนเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมครับ แล้วพุทธตรัชเช่นไร ที่ผมเข้าใจตอนนี้คือว่าพระพุทธเจ้าไม่มีบอกว่าต้องไปขอลูกเมียก่อน เพราะอาจจะเป็นอย่างที่ผมบอกว่า ถ้าขอเธอ เธอคงจะมีข้ออ้างอะไรเยอะแยะไปหมด ที่ไม่ยอมให้ผู้ชายเราบวช
ขอบคุณครับ
(จริงๆอยากได้ที่เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า/พระสูตรเกี่ยวกับเรื่องนี้ มันต้องมีพระสูตรซิ แต่ผมหาไม่เจอน่ะครับ)   

ถ้าเป็นจากคำสอนพระพุทธองค์โดยตรงไม่ทราบเลยครับ แต่อ่านจากในหนังสือ อสีติมหาสาวกและ40ภิกษุณีพระอรหันต์ มีธรรมทินนาเถรีตอนเป็นฆราวาสขอวิสาขอุบาสกซึ่งเป็นสามีออกบวช พระนางเขมาภิรตานันทาเถรีขอพระเจ้าพิมพิสารออกบวช พระนันทะได้อานิสงค์ของกุศโลบายของพระพุทธองค์ทำให้ต้องจากพระนางชนบทกัลยาณีออกบวช ส่วนใหญ่เป็นข้อความในอรรถกถาครับ ที่มีอีกก็ไม่ค่อยแน่ใจคือ พระจิตหัตถ์
และท่านอื่นๆอาจมีอีกแต่ผมไม่ทราบเลยครับลองดูจากความคิดเห็นของท่านอื่นนะครับ
อีกอย่างนึงการบวชในสมัยก่อนนั้นถ้าไม่มีผู้รับรองจะบวชไม่ได้อย่างเรื่องของพระราธะน่ะครับ