ดิฉันใกล้จะเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ทีนี้ดิฉันเกิดความกลัวขึ้นว่า จะมีปัญหากับคน ถ้าดิฉันไปเป็นลูกน้องเขา จากการที่ขณะกำลังเรียนปริญญาตรีอยู่นั้น ดิฉันเคยไปทำงานกับนายจ้างฝรั่ง ซึ่งขู่เค้นดิฉันตลอดเวลา ขู่ว่าจะให้ออกจากงานบ้างล่ะ ทั้งที่ดิฉันไม่มีความผิดอะไร ขู่ว่าไม่ให้เข้าห้องน้ำบ้างล่ะ ขณะทำงานไม่ให้ดิฉันหยุดแม้แต่วินาทีเดียว แถมยังบอกให้ทำแบบรีบๆอีกเพื่อให้คุ้มกับเงินเดือน แล้วก็วิจารณ์ดิฉันสารพัด ทำให้ดิฉันกลัวว่าถ้าไปสมัครงานกับคนอื่น แล้วจะเจอแบบนี้ ดิฉันก็มีทางเลือกอีกอัน คือทำธุรกิจของตัวเอง ดิฉันไม่มีประสบการณ์แต่ปริญญาตรีนี่ดิฉันเรียนทางการบริหารมา ประกอบกับดิฉันหาความรู้ทางธุรกิจเพิ่มอยู่เสมอโดยการอ่านหนังสือนอกเวลาบ้าง หาจากอินเทอร์เน็ตบ้าง แล้วดิฉันก็มีความชำนาญในการเป็นครูสอนภาษาอังกฤษด้วย ก็เลยคิดว่าจะทำเป็นธุรกิจสอนภาษาอังกฤษ โดยทำเล็กๆแล้วไม่ต้องขยายกิจการให้เหนื่อย ท่านทั้งหลายว่าดีมั้ยค่ะ ที่นี้แม่ของดิฉันเขาก็หาว่าดิฉันทำไปคงไม่มีใครมาเรียนหรอกค่ะ   

น่าจะลองฝึกงานดูก่อนสักระยะหนึ่ง เก็บประสบการณ์ แม้จะถูกกดขี่ด่าว่า ก็ถือว่าความอดทนนี้ทำให้เราได้ศึกษาคนจากชิวติการทำงานจริงๆ ไม่ใช่ตามทฤษฎีที่เรียนมา เมื่อมั่นใจแล้วว่าพร้อม จะทำธุรกิจส่วนตัวก็ไม่เสียหาย อย่าลืมนะว่าประสบการณ์ชีวตย่อมมีราคาต้นทุนเหมือนกัน เป็นแบบทดสอบตัวตนเราเองด้วยว่าเมื่อเราจะใช้หลักธรรมกับสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นได้อย่างไร เราจะยึดมั่นในอุดมการณ์ตามหลักธรรมได้แค่ไหน เป็นเรื่องท้าทาย อย่ามองว่าเป็นเรื่องเลวร้าย แต่จำไว้ว่าต้นทุนประสบการณ์ของชีวิต ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าต้นทุนที่สูง ...ย้ำ..ต้นทุนประสบการณ์ของชีวิต ไม่จำเป็นต้องจ่ายค่าต้นทุนที่สูง พูดง่ายๆคืออย่าได้ประสบการณ์ที่ต้องจ่ายราคาแพง ตั้งมั่นในธรรมแล้วดำเนินตามธรรม คุณจะเข้าใจชีวิตจริงของผู้อื่นและเข้าใจรู้จักตัวเองมากขึ้น..ขอให้โชคดี คุณพระคุ้มครอง