พระพุทธเจ้ามีพระกำลังหาที่สุดมิได้
พระธรรมคำสอนเป็นอารมณ์หาที่สุดมิได้
พระสงฆ์สาวกมีจำนวนหาที่สุดมิได้
พระโพธิญาณอันสูงสุดก็หาที่สุดมิได้

ขอท่านผู้รู้กรุณาอธิบายสื่อความหมายเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องด้วยนะครับ    

" จิตที่ตั้งมั่นไม่หวั่นไหวดั่งภูเขาศิลา
ไม่กำหนัดในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด
ไม่โกรธในอารมณ์
อันเป็นที่ตั้งแห่งความโกรธ
จิตของบุคคลใดอบรมได้ดั่งนี้
ความทุกข์จักมีมาแต่ที่ใดเล่า ?