จิตไปไหน......สติหายไปไหน?
ช่วงนี้พบเรื่องที่น่าเสร้า 2 เรื่อง แต่มีลักษณะคล้ายๆกัน เมื่อเริ่มปฎิบัติทำให้เกิดความสงสัยว่าสิ่งนี้เป็นอนิจัง และทุกขังจริงๆเรื่องมีอยู่ว่ามีเพื่อน 2 คน
คนที่หนึ่ง อายุราว 54-55 ปี ประสบอุบัติเหตุ ศรีษะได้รับความกระทบกระเทือน หลับไป โดยที่ยังหายใจอยู่ปัจจุบันยังรักษาตัวอยู่ที่รพ.ในจังหวัดเชียงใหม่
คนที่สอง อายุประมาณ 40 ปีเศษสัปดาห์ก่อนเกิดอาการวูบไป เพื่อนๆพาส่งรพ. สภาพปัจจุบันชาด้านขวา(ทั้งครึ่งตัว) เสันรโลหิตในสมองตีบ ไปเยี่ยมเขามองเห็น เขารู้สึกตัว แต่ไม่มีการรับรู้ ไม่ตอบสนองการสื่อสารทั้งหมด ปัจจุบันพักรักษาตัวที่รพ.ศิริราช ซึ่งญาติๆบอกว่าต้องรักษานานเป็นเดือน
จากอาการของเพื่อนทั้ง 2 คน จิตของเขาไปอยู่ที่ไหน ไม่อยู่กับตัวของเขาและจิตไปอยู่ไหน โดยลักษณะของจิตเท่าท่ีรู้ว่าจิตนี้จะไม่มีการดับสูญไป ร่างกายเท่านั้นที่เสื่อมสลายตามสภาพ ทั้งที่ร่างกายยังคงทำหน้าที่ของตนเอง คนที่หนึ่งพอเข้าใจและมักจะได้รู้อาการเช่นนี้ได้ ที่เรียกกันว่า"เจ้่าชายนิทรา" แต่คนที่สองนี่เขามองเห็นเราไม่พูด ไม่เขียน เราติดต่อเขาไม่ได้ ผมอยากจะช่วยเพื่อนทั้งสอง แต่ยังไม่มีความสามารถ ขอความกรณุท่านอาจารย์ทั้งหลายช่วยชี้แนะด้วยว่าเราควรทำอย่างไร เพื่อให้เขากลับมาเป็นปกติเหมือนเดิม
กายกับใจ (จิต) เป็นของคู่กัน ทำงานร่วมโดยธรรมชาติของมัน
เมื่ออย่างใดอย่างหนึ่งบกพร่อง สูญเสียสมดุล ธรรมชาตินี้ก็ทำหน้าไม่สำเร็จ
(อาศัยกันและกันทรงสภาวะไว้)
จิตจะทำหน้าที่ของตนได้สำเร็จ ก็ต้องอาศัยร่างกายที่ปกติ มีเลือดเนื้อมีเส้นประสาท มีสมอง ฯลฯ ที่สมบูรณ์ไม่บกพร่อง จึงจะแล่นไปรับรู้สิ่งที่มากระทบทางอายตนะนั้นๆได้
เมื่อร่างกายสูญเสียสิ่งดังกล่าวไปจึงขาดการติดต่อส่งสัญญาณออกออกมาทางกายไม่ได้ เหมือนสายไฟขาดใน แม้มีไฟๆ ก็แล่นมาสุดเท่าที่ขาด แล่นไปถึงปลายสายฉะนั้น
เพราะฉะนั้นดูแลธรรมชาติคือกายใจนี้ให้ดีเท่าที่สามารถ
อนุโมทนาครับ และขอถือปัญญาท่านเป็นครู
เป็นการอธิบายที่เกิดจากการพิจารณาแท้จริง ขอบคุณอย่างยิ่งและขออวยพรให้ท่านสำเร็จในสิ่งที่หวังในปัจจุบันชาติ อนุโมทนาบุญครับ
ขอเอาใจฝากไปคารวะ