ข้อคิดจากคำว่า "อย่าเอาหูไปรองเกี๊ยะ"

เรื่องราวของ: คุณ ชรานันท์



เป็นพนักงานออฟฟิศ ปกติก็จะได้พบปะผู้คนมากมาย

หลายประเภท บางประเภทมักจะชอบพูดจา

น้ำไหล ไฟดับ พูดแต่เรื่องไม่ดี เรื่องของคนโน้น คนนี้ อยู่เป็นประจำ

บางครั้งทำให้ไม่มีสมาธิในการทำงาน

เพราะไม่ได้อยากฟังเรื่องราวพวกนี้

ก็จะตั้งสติ แล้วนึกถึงบทความที่เคยอ่านในเนต



เรื่อง "เอาหูไปรองเกี๊ยะ "

หลวงปู่บุดดา ถาวโร ได้รับนิมนต์ไปฉันเพลบ้านโยม ซึ่งเป็นตึกแถวสองชั้น

เมื่อฉันเพลแล้ว เจ้าบ้านเห็นว่าหลวงปู่เดินทางมาเหนื่อย จึงให้ท่านนอนพักผ่อน ก่อนเดินทางกลับ

มีลูกศิษย์หลายคนนั่งเฝ้าและคุยกันเบาๆ เพื่อไม่ให้เสียงดัง

ทันใดนั้นเอง ข้างห้องซึ่งเป็นร้านขายของ เดินลากเกี๊ยะกระทบพื้นบันไดดัง เกี๊ยะ เกี๊ยะ ขึ้นไปชั้นบน

ศิษย์คนหนึ่งทนเสียงเกี๊ยะไม่ได้ จึงพูดขึ้นว่า

"แหม! เดินเสียดังเชียว"

หลวงปู่ซึ่งนอนหลับตาอยู่พูดว่า

"เขาเดินของเขาอยู่ดีๆ เราเอาหูไปรองเกี๊ยะเขาเอง"

(จาก"หลวงปู่สอนศิษย์" จากหนังสือ หนึ่งศตวรรษ หลวงปู่บุดดา ถาวโร )

นึกถึงบทความนี้ทีไร ก็จะปล่อยวางจากเรื่องราวนั้นๆ ทันที

.........................................................................................

มาเป็น Fan Page A Thing Books กด Like
เพื่อติดตามอัพเดท ข่าวสาร-กิจกรรม การ์ตูนธรรมะ บทความดีดี ก่อนใครได้แล้วที่!!!
Fan Page: www.facebook.com/AThingBooks หรือ www.facebook.com/pages/ธรรมะธรรมทาน/612279388801163
**ด้วยความปรารถนาดีจาก A THING ขอขอบคุณ**