แต่งงานมา 14 ปี ค่ะมี ลูก 1 คน อายุ 9 ขวบ พอแต่งงานได้ 4 ปีสามีลาออกจากงานมาอยู่บ้านคอยรับส่งเราเป็นแบบนี้มาตลอดเวลา 10 ปีที่ผ่านมาอยู่บ้านเฉยๆค่ะภาระเลี้ยงดูเรารับผิดชอบเอง เพระาแม่เขาบอกว่าไม่ต้องทำงานแม่เขาก็เลี้ยงได้ มา5 เดือนนี้เราจับได้ว่าเขาไปติดเด็ก ผญ มีลูกติดค่ะ ทีแรกก้มีการสาบานว่าจะเลิกนั่นโน่นนี่ เริ่มแรกที่จับได้ก็ยังดูแลเราดีนะคะเอาใจใส่ มาระยะหลังสามเดือนมานี้เริ่มเหวี่ยง พูดจาไรก็ขัดหูหมดค่ะ ต่างคนต่างอยู่บอกว่าเขาไม่มีใจให้แล้วเขารักทางนั้นมากก เขาจะไม่ยอมเป็นคนใช้อีกต่อไปที่ทำงานที่ไม่ใช่ผู้ชายเขาทำกัน แต่เราก็อึ้งนะแล้วที่เราต้องออกมาทำงานคนเดียวรับผิดชอบทุกอย่างนี่งาน ผญ หรือถ้าเราจะคิด แม่เขาก็ให้ท้ายค่ะว่าลูกเขาไมไ่ด้ขอเงินเราใช้ แต่ความรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูไม่มีค่ะ เรารับผิดชอบคนเดียว ค่าเทอมลูก คชจ.เครื่องใช้ของเขาและลูก มีให้เงินพ่อแม่เขาตามโอกาสสำคัญ มาวันนี้เขาบอกว่าอยู่กับฉันแล้วเหมือนคนใช้แต่ก่อนเคยช่วยรีดผ้า ตอนนี้ก็ไม่แล้วค่ะทำอย่างเดียวคือรับส่งลูก และดูทีวี จอโทรศัพท์ ชีวิต หมดวันเพียงเท่านี้ เราอยากถามว่าตอนนี้เราต้องทนเพื่อลูกให้มีพ่อ แต่เราต้องทุกข์แบบนี้หรือไม่ เพราะเขาก็ไม่เลิกติดต่อกันแต่ไปหากันหรือไม่เราไม่ทราบได้เลยค่ะ
ตอนนี้ตอ้งอยู่ไปแบบเจ็บๆๆ เสียใจ อยากมองเขาแบบไร้ตัวตนก็ลำบากเหลือเกินค่ะ
ขนาด ผญ เอาเราไปลงด่าหยาบๆๆ ก้ไม่รู้สึกอะไร จากเดิมไม่เคยพูด มึง กู หรือ สาดดดดดดดดดด ก็เริ่มมีมาแล้วค่ะเจ็บจนบอกไม่ถูกค่ะตอนนี้   

ไหว้สา

ให้ถาม ว่า ต้องการแบบไหน ให้ทำแบบนั้น

หาก ต้องการแบบเก่าก็เลิกเมียใหม่ ต้องการแบบใหม่ ก็ให้เขาเปิดเผยเรื่องเมียใหม่ ไม่ต้องหลบซ่อนติดต่อกัน ไม่รักแล้ว ก็ ขอให้เมตตาเรา เมตตาลูก อย่าแสดงออกมาจากใจ แบบหยาบ ๆ ที่ขาดเมตตาสงสารกัน

เราต้องยอมรับเหตุ เก่า เราคงต้องเคยทำกาเมสุมิจฉาจาร จำต้องได้ผลแบบนี้

พระพุทธเจ้า สอนให้เรา มองเข้ามาหาในตัวเก่าเราเอง ว่า เหตุ เป็นปัจจัย หนุนให้ได้รับผล รับผล เท่ากับได้ใช้หนี้กัมม์การทำเก่าก่อนมา ไม่มีอะไรเสียไปหมด หรือ ดีหมด ด้วยยังไม่พ้นโลกสมมุติ

สาธุ