เรื่อง ของความไม่ตรงกันในประเด็น สมถะ-วิปัสสสนา.... ระหว่าง คัมภีร์รุ่นหลัง กับ พระพุทธพจน์ในพระสูตร
นอกเหนือจาก เรื่องที่ว่า "ควรเจริญวิปัสสนาล้วนๆ100%" กับ "ควรเจริญทั้งส่วนของ สมถะ และ วิปัสสสนา" แล้ว

ยังมีประเด็นที่น่าสนใจอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือกรณีของ อานาปานสติกรรมฐาน


จาก คัมภีร์รุ่นหลัง บางเล่ม กล่าวไว้ว่า

 ว่าด้วยอานาปานสติ

เป็นภูมิมนสิการแห่งพระพุทธเจ้า พระปัจจกพุทธ พุทธบุตร และผู้เป็นมหาบุรุษ เท่านั้น มิใช่กรรมฐานเล็กน้อย และมิใช่สัตว์เล็กน้อย (ผู้มีปัญญาน้อย) จะซ่องเสพได้ 

จาก คัมภีร์รุ่นหลัง ถ้าถือตามมติแห่งคัมภีร์นี้ ชาวพุทธทั่วไปที่ไม่เข้าข่ายแห่งมหาบุรุษ ก็ไม่ควรเจริญอานาปนสติให้เสียเวลา



แต่ ลองเปรียบเทียบดูกับ อานาปนสติกรรมฐาน จากพระสูตร

 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่าใด ยังเป็นเสกขะ (ผู้ยังต้องศึกษา) ยังมิได้บรรลุอรหัตตผล เมื่อปรารถนาธรรมอันยอดเยี่ยม อันปลอดโปร่งจากโยคะ (เครื่องผูกมัด) อยู่ สมาธิที่มีสติกำหนดลมหายใจเข้าออกเป็นอารมณ์ อันภิกษุเหล่านั้นเจริญ ทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะ (กิเลสที่ดองสันดาน)." 

สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ๑๙/๔๑๓

จากพระสูตร ตรัสถึงทรงแนะนำให้ภิกขุเสขะทั่วไป(ที่ไม่จำเป็นต้องเป็นมหาบุรุษ) ควรเจริญอานาปนสติกรรมฐาน เมื่อปราถนาธรรมอันยอดเยี่ยม



จึง ขออนุญาตเปิดกระทู้ขึ้น เพื่อรับฟังความคิดเห็นของชาวพุทธในปัจจุบัน ที่ไม่เข้าข่ายของมหาบุรุษว่าท่านเห็นว่า อานาปานสติ ยังสมควรได้รับการแนะนำให้ชาวพุทธทั่วไป(ที่ไม่เข้าข่ายมหาบุรุษ)ฝึกฝน หรือไม่ อย่างไร

ขอบคุณครับ

   

ผม ตรงประเด็น เป็นผู้นำเสนอกระทู้ครับ
ลืมไปว่า เวลาตั้งกระทู้ใหม่ในเว็บนี้ ชื่อของสมาชิกที่ล็อกอินเข้ามาจะไม่ปรากฏอัตโนมัติ
พอจะย้อนไปแก้ไข เพิ่มชื่อ ก็แก้ไม่ได้แล้ว

ขออภัยอีกครั้ง