นั่งสมาธิแล้วใจไม่สงบ คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว จะทำอย่างไรดีคะ ถึงจะนั่งแล้วสงบเหมือนคนอื่น   

ฟุ่งซ่าน เพราะจิตมีช่วงให้คิด รำลึกอดีต ปัจจุบัน อนาคต เป็นเพราะ จิตไม่อยู่นิ่ง
มีความหวั่นไหวในอารมณ์ทุกเมื่อ

วิธีแก้ไข ต้องอาศัยผัสสะให้เกิดอารมณ์กระทบที่ต่อเนื่อง ไม่ให้จิตหยุดคิดเรื่องอื่น
ไม่ให้จิตรำลึกอดีต ปัจจุบัน อนาคต(ฟุ่งซ่าน) ด้วยการให้จิตจดจ่ออยู่กับการ
หายใจเข้า-ออกแรงๆ เร็วๆสม่ำเสมอ และภาวนาพุทโธๆๆๆๆๆ จนกระทั่งเกิดอาการปิติ (เย็นซาบซ่า น้ำตาไหล ขนลุก หรือตัวแน่น เกิดอาการเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง
หรือเกิดพร้อมๆกัน) นั้นคือสมาธิระดับปฐมฌาน

ให้ทำบ่อยๆ(เจริญ) จิตจะวางในโทมนัส อภิชฌา(ความโลภ) จิตจะตั้งมั่น
ไม่ไหวหวั่นต่อสิ่งที่เห็นด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
นี่คือ สมาธิในความหมายของสัมมาสมาธิ (มรรคองค์ที่ 8)

ผลที่จะได้รับคือ ความสุข สงบในจิต จิตมั่นคง มีสติทุกเมื่อ