จากวันนั้นถึงวันนี้
ข้าพเจ้าอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า นมัสการพระธรรม นอบน้อมพระสงฆ์
๏ เมื่อความทุกข์มากมายมากรายกล้ำ
ช่วยตอกย้ำว่าเราเฝ้าสังขาร
แล้วยึดมั่นอาเพศกิเลสมาร
มาคาดคั้นไม่คาดคิดเหมือนติดปลิง
ต้นภพชาติก็เริ่มเติมสมมุติ
นั่นบุรุษ สตรี นี่ชายหญิง
ทั้งสูตรคูณภาษาน่าแอบอิง
มีทุกสิ่งมีของรักให้หนักใจ
พอเนิ่นนานปีผ่านกาลเริ่มเปลี่ยน
ก็หมุนเวียนวิบากกรรมนำมาใหม่
ด้วย รัก โลภ โกรธ หลง คงตามไป
สัมปยุตยุคสมัยวัตถุธรรม
ผ่านวันเวลามาเรื่อยๆ
สิ่งสมมุติไม่เคยเหนื่อยยังล้นหลาม
เปลี่ยนบทบาทมาแสดงแสร้งทุกยาม
ยังติดตามย้อนยอกหลอกว่าจริง.๚
