.
 "ทำไมไม่เสาะแสวงหาที่พึ่ง"

".. ก็เมื่อโลกสันนิวาสนี้ "มันร้อนเป็นฟืนเป็นไฟทั้งกลางวันกลางคืนตลอดเวลา" ด้วยอำนาจแห่งความมืดบอดของกิเลสนั้นละสร้างฟืนสร้างไฟแก่เจ้าของ แล้วเธอทั้งหลายยังเพลิดเพลินหัวเราะกันได้อย่างสบายอยู่เหรอ "ทำไมไม่เสาะแสวงหาที่พึ่ง ที่พึ่งก็คือบุญกุศลเข้าบรรจุสู่ใจนั่นเอง"

คนขาดที่พึ่งไปไหนมันไม่มีที่พึ่งนะ ฟังแต่ว่าขาดที่พึ่ง คือความดีภายในใจขาดเสียอย่างเดียวขาดหมดนะ มีความดีภายในใจแล้วไปอยู่ที่ไหนอดอยากขาดแคลน "แต่หัวใจนี้เต็มตื้นไปด้วยความดี เย็นตลอดนะ" นี่ละสมบัติภายในติดกับตัวเอง สมบัติภายนอกเราก็อาศัยไปชั่วกาลเวลา เราก็รู้จักมันสมบัติภายนอกเพื่อสิ่งนั้น "เพื่อชีวิตจิตใจ สมบัติภายในเพื่อบุญเพื่อกุศลหนุนใจของเรา" .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน  
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=3260&CatID=2