ความฝัน…เป็นความสุขที่ประหยัดที่สุด

 ความสุขจากการมีสิ่งต่าง ๆ ยังต้องแลกเปลี่ยนด้วยเงินตรา แต่ความสุขที่เกิดจากความฝัน ไม่ต้องซื้อหา ก็เกิดขึ้นได้

ความฝัน เป็นเสมือนเข็มทิศของผู้หลงทาง ที่มีความหวังว่า จะต้องมีผู้มานำทางให้ออกจากป่าได้

ความฝัน เป็นความหวังของผู้ที่กำลังตกอยู่ในความทุกข์… อาจมีใครสักคนที่มาช่วยให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น

ฝันยามหลับ…แม้จะให้ความสุข แต่ไม่อาจเป็นจริงขึ้นได้เมื่อยามตื่น
แต่ฝันยามตื่น..อาจทำให้เกิดความจริงมาได้ ถ้าคนฝันนั้นมาเริ่มต้นสานฝัน และทอฝันนั้นให้เป็นจริง

ฝนที่ตกลงมาท่ามกลางความร้อนระอุของเปลวแดดย่อมนำความชุ่มฉ่ำมาให้ ฉันใด …ความฝัน ย่อมนำความสุขมาให้กับผู้ที่ทอฝันให้เป็นจริงได้ ฉันนั้น

ความฝันที่ก่อความสุขให้อย่างแท้จริง คือ ความฝันที่ประกอบด้วยปัญญา

ความฝันที่สูงสุดคือ มรรค ผล นิพพาน

จงเริ่มต้นฝัน..ฝันที่จะเป็น พระโสดาบัน แล้วเริ่มทอฝันให้เป็นจริง
โดยการเริ่มต้นด้วยการเรียนรู้ความจริง (ปริยัติ)… นำชีวิตมาตั้งมั่นเดินอยู่บนเส้นทาง (ปฏิบัติ)…และจงเชื่อมั่นในความฝันของตนเองสักวันหนึ่ง…ฝันนั้นย่อมเป็นจริง(ปฏิเวธ)

เพราะว่า

…เมื่อเป็น พระโสดาบัน ปลอกคอที่รัดอยู่ ย่อมหลุดออกไป เมื่อไม่มีปลอกคอ อาหารที่ได้รับย่อมก่อให้เกิดประโยชน์มากขึ้น

…เมื่อเป็น พระสกทาคามี ปลอกที่รัดข้อมือก็หลุดออกไป เมื่อไม่มีปลอกรัดมือ โอกาสที่จะไขว่คว้าปัญญาย่อมมีมากขึ้น

…เมื่อเป็น พระอนาคามี ปลอกที่รัดข้อเท้าก็หลุดออกไป ทำให้ชีวิตหลุดออกจากการผูกรัด กระโดดออกจากปุถุชน

…สู่ความเป็นอริยชน คือ…พระอรหันต์ ได้ในที่สุด

นั่นคือ "ความฝันที่ให้ความสุขอย่างแท้จริง"