** ไฟเสมอด้วยราคะ ไม่มี **
คำว่า "ไฟ" ใครใคร รู้จักยิ่ง
ไหม้ในสิ่ง ที่ขวางหน้า ไม่สงสัย
แต่ไฟหนึ่ง ลุกโพลง อยู่ข้างใน
มันเผาไหม้ ไล่ลาม มานานวัน
มันคุกรุ่น ครุ่น ขัด ดูอัดแน่น
ไหม้ถึงแก่น แห่งจิต คายพิษนั่น
ไม่มีเปลว แต่ลุกโพลง ปราศจากควัน
สุข โศกศัลย์ ร้าว รันทด บดจินตนา
เพราะยังลุก ยังไหม้ ไม่ว่างเว้น
จิตจึงเห็น รูป รส กลิ่น เสียง หรรษา
ยังมิอยาก ผลักไสไป จากจินตนา
ยิ่งไขว่คว้า โหยหา มาแนบจินต์
มีแต่น้ำ อมฤต พระศาสดา
ที่จะดับ ไฟตัณหา ให้หมดสิ้น
มาเถิดท่าน มาดับไฟ ที่ในจินต์
เพื่อภพสิ้น สู่วิมุตติ หยุดวัฏฏา
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 1 / หิ่งห้อยน้อย / 6 ม.ค. 2554 เวลา 00:54 น.
** ผู้จับเสมอด้วยโทสะไม่มี **
มีผู้จับ ก็ย่อมมี ผู้ถูกจับ
จึงจะนับ ครบรอบ กรอบวิถี
เป็นผู้จับ ไล่จับ แต่ละที
ย่อมจะมี ผู้ถูกจับ ตามต้องการ
เสือจับเนื้อ แมวจับหนู งูจับกบ
นกที่อยู่ บนคาคบ ร้องขับขาน
ก็ยังจับ แมลงบิน พอเจือจาน
เป็นผู้จับ ที่รุกราน ผลาญชีวี
มีผู้จับ อยู่อีกหนึ่ง น่าทึ่งกว่า
ทั้งรุกไล่ ทั้งไขว่คว้า อย่างเร็วรี่
ไม่ปล่อยให้ ตั้งตัวได้ จับทันที
ครองฤดี แม้ประมาท ย่อมพลาดพลั้ง
ผู้จับนี้ คือ โทสะ ดั่งธุลี
อยู่ทุกที่ ในฤดี ที่ถูกขัง
อยู่ภายใต้ กิเลสทราม สามพลัง
มิเคยยั้ง มิเคยหยุด รุดครองจินต์
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 2 / หิ่งห้อยน้อย / 7 ม.ค. 2554 เวลา 00:20 น.
#ผู้ถูกจับ#
@ อาจารย์แม่ ยกไฟ มาให้จับ
ถ้าจะนับ เรื่องไฟ กองใหญ่สุด
ที่เผาไหม้ ในหมู่ มวลมนุษย์
ยากจะฉุด กระชาก ลากออกมา
@ ไฟราคะ กองใหญ่ ในใจสัตว์
ไฟกำหนัด ผูกพัน ไฟตัณหา
หลงในรูป เสียง กลิ่น ทั้งวิญญา
ปรารถนา รสรัก สมัครใจ
@ เมื่อต้องการ ต้องใจ ได้สัมผัส
ก็กระหวัด ผูกพัน กันยกใหญ่
ไม่เคยอิ่ม เคยพอ ต่อเรื่อยไป
เหมือนเติมเชื้อ เข้ากองไฟ ไหม้ทั้งวัน
@ ไฟโทสะ ก็ร้าย ทั้งชายหญิง
ไหม้ทุกสิ่ง บรรลัย ไหม้ทั้งนั้น
ไร้เมตตา ปรานี ตะบี้ตะบัน
ไฟโทสะ เข้าขั้น วอดบรรลัย
@ ไฟโมหะ งมงาย ทั้งชายหญิง
โง่บรม จมดิ่ง ยิ่งไปใหญ่
ไม่รู้ร้อน รู้หนาว หนุ่มสาวใด
มัวหลงใหล ได้ปลื้ม ลืมปัญญา
@ ทั้งสามกอง ต้องรู้ ผู้ถูกจับ
มัวแต่หลับ หลงใหล ในตัณหา
ความโง่งม ครอบงำ ช้ำอุรา
จะหมดค่า คนดี มีคุณธรรม
@ การเป็นคน ต้องค้นคน จนข้นเข้ม
ต้องเติมเต็ม สิ่งขาด พลาดถลำ
มัวหลงติด ต่อเติม ก็เพิ่มกรรม
ควรน้อมนำ ทำแต่ดี ทวีคูณ
@ อาจารย์แม่ ยกมา ไฟราคะ
ไฟโทสะ ไฟโมหะ ควรจะสูญ
อย่าเติมเชื้อ ใส่ไฟ ให้เพิ่มพูน
ควรเกื้อกูล อย่าถูกจับ ช่วยดับไฟ...พุดเดิล
# 3 / นิวพุดเดิล / 7 ม.ค. 2554 เวลา 07:24 น.
เมื่อความโกรธเกิดขึ้นแล้ว
บุคคลย่อมไม่เห็นประโยชน์ตน ประโยชน์ผู้อื่น
เมื่อความโกรธไม่เกิดขึ้น
บุคคลย่อมเห็นได้ดี
ชนทั้งหลายย่อมยินดีด้วยความโกรธที่เกิดขึ้นแล้ว
ชื่อว่าเป็นศัตรูหาทุกข์ให้แก่ตนเอง
บุคคลถูกความโกรธครอบงำแล้ว
ย่อมละทิ้งกุศลเสีย
ย่อมซัดส่ายประโยชน์แม้มากมายได้
เขาประกอบด้วยเสนา คือ
กิเลสหมู่ใหญ่ที่น่ากลัว มีกำลัง
สามารถปราบผู้อื่นให้อยู่ในอำนาจได้
ธรรมดาไฟย่อมเกิดขึ้นที่ไม้สีไฟอันบุคคลสีอยู่
ไฟเกิดขึ้นแต่ไม้ใด ย่อมเผาไม้นั้นเองให้ไหม้.
ความโกรธย่อมเกิดขึ้นแก่คนโง่เขลา
เบาปัญญา ไม่รู้จริง เพราะความแข่งดี
แม้เขาก็ถูกความโกรธนั้นแหละเผาลน.
ความโกรธย่อมเจริญขึ้นแก่ผู้ใด
ดุจไฟเจริญขึ้นในกองหญ้าและไม้ ฉะนั้น
ยศของบุคคลนั้นย่อมเสื่อมไป
เหมือนพระจันทร์ข้างแรม ฉะนั้น.
ความโกรธของผู้ใดย่อมสงบลง
เหมือนไฟหมดเชื้อ ฉะนั้น
ยศของผู้นั้นย่อมเต็มเปี่ยม
เหมือนพระจันทร์ข้างขึ้น ฉะนั้น
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ
# 4 / หิ่งห้อยน้อย / 8 ม.ค. 2554 เวลา 13:55 น.
