"บนหนทางแห่งปัญญา เราไม่ได้ถือเอาเสียงภายในจากความคิดความทรงจำหรือจินตนาการเป็นศัตรู เราฝึกที่จะรู้ว่าเสียงเป็นสักแต่ว่าเสียง ความเงียบเป็นสักแต่ว่าความเงียบ หน้าที่ของเราอยู่ที่การรู้ (knowing) ซึ่งจะเอื้อให้เกิดความต่อเนื่องที่จะอยู่เหนือความต่างระหว่างเสียงกับความเงียบที่อยู่กันสุดขั้ว

สำหรับจิตมุ่งมั่นอยู่ในการรู้ เสียงภายในจะค่อยๆ จางไป และความสงบภายในย่อมปรากฏตามมา หากจิตรับรู้เสียง ก็จะรับรู้ในลักษณะที่ไม่เกี่ยวข้องและอยู่ไกลตัว ไม่ได้หันเหออกจากความสงบ

ความสงบแบบรู้ตัวจะบ่มเพาะเมล็ดพันธุ์แห่งปัญญาให้เห็นไตรลักษณ์และหลุดพ้นจากความยึดมั่นถือมั่นทั้งปวง"

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ