.
 "ใจ เหมือนเพชรในหิน"

" .. "ใจของเรานี้มันดุจเพชรอยู่ในหินนั่นเอง" กิเลสเป็นหิน "เป็นของเศร้าหมองถมทับซึมซาบ หมักดองอยู่ในใจของเรา มิให้ส่องแสงสว่าง มิให้เกิดปัญญา" มิให้ใจของเราขาวสะอาด "เพราะเหตุกิเลสเหล่านี้ มันเป็นเสมือนกาฝากหุ้มห่อจิตใจของเราให้มืดให้เศร้าหมอง"

ถ้าหากเรา "เอาสติ เอาปัญญาเข้าไปตั้งไว้ที่ใจ"ขัดเกลาใจของตนออกจากกิเลส ขัดเกลากิเลสออกจากใจของตนอยู่ "เราก็จะเห็นเพชรในหิน คือใจที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ " ใจที่จะใสสะอาดบริสุทธิ์นั้น "ก็ต้องอาศัยสติปัญญาเป็นเครื่องขัดเกลาเหล่าอกุศลมลทิน" คือความโลภ ความโกรธ ความหลง มานะ ทิฏฐิ ออกไปจากใจของตนให้หมดสิ้น "ใจของเราจึงจะขาวสะอาดเป็นเพชรได้"

"เมื่อใจขาวสะอาดแล้ว" เราก็มีแต่ความสุขเท่านั้นเอง"ท่านจึงแสดงอานิสงส์แห่งใจที่บริสุทธิ์นั้นว่า จิตฺเต อสงฺกลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา"เมื่อจิตไม่เศร้าหมองเป็นจิตที่บริสุทธิ์ผ่องใสหมดจด "สุคติของท่านเองเป็นอันหวังได้"ดังนี้ .."

"สมาธิในอริยมรรค"
(พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ)