พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ

...

ผู้ใดอบรม "ทาน ศีล ภาวนา" ได้เพียงขั้นหยาบๆ
ก็จะเปรียบเหมือนกับก้อนกรวดก้อนทรายที่เขาใช้โรยถนนหนทาง
ให้คนเหยียบย่ำไปมา ชั้นกลางดีขึ้นหน่อยก็เพียงก้อนหินที่เขาใช้ก่อกำแพงตึก บ้าน
ขั้นสูงสุดก็เป็นแร่ธาตุแท้ คือ เพชรพลอย ซึ่งเขาใช้ประดับของสูงมีค่า
แต่ใครจะทำบารมีหยาบ ละเอียด หรือมากน้อยเพียงไรก็ตาม
ก็ไม่สำคัญเท่า “การทำจริง” คือ “สัจจะ”
ถึงแม้จะเป็นก้อนดินก้อนกรวดหรือก้อนหินก้อนแร่ก็ตาม
แต่ถ้าเผาให้มันแก่ไฟแล้วก็อาจจะกลายเป็นก้อนเพชรก้อนทองไปได้

พระพุทธเจ้าทรงชำนะมารก็ด้วย “สัจจบารมี” ของพระองค์
คือ “ความจริง” เมื่อเราตั้งใจจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งก็ดี
จิตของเราจะต้องตั้งมั่นให้จริงลงไปในสิ่งนั้นไม่ถอยหลัง
ก่อนที่พระองค์จะสำเร็จพระอนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณนั้น
พระองค์ก็ได้ประทับขัดสมาธิอยู่ใต้ต้นโพธิ์ริมฝั่งแม่น้ำเนรัญชรา
ก็ถูกพญามารตามมารบกวนจนพระองค์เกือบจะต้องทรงพ่ายแพ้อยู่แล้ว
ถึงกับยกพระหัตถ์ออกมาวางทับพระชงฆ์ไว้ที่เรียกว่า “พระสะดุ้งมาร” (คือ ปางมารวิชัย)
แต่เมื่อทรงคิดได้ว่า ถ้าเราจะเขยื้อนกายจากที่เราก็จักเป็นผู้แพ้มาร
ถ้าเราแพ้มันชาตินี้ ชาติหน้าเราก็จะต้องแพ้มันอีก
ถ้าเราชนะมันชาตินี้ เราก็จะได้ชนะมันต่อไป
ทรงคิดเช่นนี้พระองค์ก็กลับมีพระมานะ
ทรงกระทำความเพียรต่อไปอีกจนได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณดังนี้
พระองค์จึงทรงตรัสว่า “สัจจะเป็นยอดของบารมีทั้งหลาย”

...

คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๒๔-๒๕