คนวัยวันชันษาห้า-หกสิบ
เหมือนถูกริบวันวัยพลันใจหาย
มัจจุราชคาดคั้นลดวันตาย
ให้ร่างกายเสื่อมทรามไปตามกาล ฯ

สิ่งปรุงแต่งแบ่งแยกเรียกแตกดับ
สิ่งบังคับไม่ฟังเรียกสังขาร
ดินน้ำลมและไฟไม่ทนทาน
อยู่ไม่นานเผยฤทธิ์อนิจจัง ฯ

ดูเอาเถิดเกิดเฒ่าแสนเศร้าโศก
วิปโยคทุกยามติดตามหลัง
เพราะกาโมโลภะโมหะบัง
ทุกข์ประดังดูคล้ายตายทั้งเป็น ฯ

ยิ่งรันทดหมดทางสร้างประโยชน์
ยิ่งเพิ่มโทษคับแค้นทุกข์แสนเข็ญ
ยิ่งประมาทขาดธรรมควรบำเพ็ญ
ยิ่งลำเค็ญขุ่นจิตโทษติดตาม ฯ

มนุษย์สัตว์มนัสหมองไม่ผ่องใส
ชุ่มอยู่ในชลาตัณหาสาม
อาสวะอธรรมฝ่ายต่ำทราม
พาสู่ความวิบัติในวัฏฏ์วน ฯ

ไม่เท่าไรวัยสั้นจะพลันหมด
รู้กำหนดแนวทางสร้างกุศล
ล้างกิเลสเหตุให้ใจมืดมน
เร่งคิดค้นทางลัดเลิกผลัดวัน ฯ