นายเรือนำสำเภาเก่ามาซ่อม
แพงก็ยอมจ่ายทรัพย์ปรับปรุงใหม่
เรือที่สร้างบางทีเกิดมีไฟ
ต้องทิ้งไปทั้งลำช้ำจนตาย ฯ

ใจเราจองปองหมายกายสังขาร
โรครุกรานเยียวยาหวังว่าหาย
เก่าหรือใหม่ไข้หนักมักวางวาย
ต้องทิ้งกายเปื่อยเน่าเศร้าอุรา ฯ

เรือสำเภาเขาครองของภายนอก
โลภหลงหลอกให้เขาเฝ้ารักษา
ครั้นเกิดไฟไหม้พังท่วมหลังคา
ทิ้งนาวาไปยังฝั่งทันที ฯ

ร่างกายเราเข้าครองของภายนอก
รักหลงหลอกให้ติดไม่คิดหนี
ครั้นกายแตกแยกธาตุขาดไยดี
ใจหลบลี้จากกายเหมือนหน่ายกัน ฯ

เราผูกพันมั่นหมายกายเปื่อยเน่า
ย่อมโศกเศร้าละเหี่ยพาเสียขวัญ
ขาดสติพินิจกิจสำคัญ
คือสวรรค์ถิ่นทิพย์และนิพพาน ฯ

นายเรือวิ่งทิ้งเรือเมื่อไฟเผา
เหมือนใจเรารีบวิ่งทิ้งสังขาร
นายเรือคว้าหาทุ่นเครื่องอุ่นมาน
เราคว้าการภาวนาว่า "พุทโธ" ฯ