"นินทาสรรเสริญ เหมือนอิฐกับทองคำ" (หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน)
"นินทาสรรเสริญ เหมือนอิฐกับทองคำ"
" .. จึงยกเป็นตัวอย่างมา "ความนินทาก็ดี ความสรรเสริญก็ดี" เอาส่วนหยาบ ๆ นี้ออกมาให้โลก เพราะโลกทั้งหลายรู้กันทั่วหน้า "เอาอิฐก้อนนี้มาน้ำหนัก ๑๐ กิโล เอาทองคำแท่งนี้มาน้ำหนัก ๑๐ กิโล" โลกจะโดดใส่ทองคำผึงเลย อิฐไม่เหลียวไม่เหลือบมอง จะโดดใส่ทองคำทั้งนั้น นี่โลกของกิเลสเป็นอย่างนี้ด้วยกันทั้งหมด
ทีนี้เรื่องของธรรมไม่เป็นอย่างนั้น พลิกปั๊บ อิฐก้อนนี้น้ำหนัก ๑๐ กิโล เอายกดูซิ ๑๐ กิโล เราต้องใช้กำลังถึง ๑๐ กิโลยก เอ้า ทองคำนี้ก็น้ำหนัก ๑๐ กิโล ต้องใช้กำลังยกทองคำถึง ๑๐ กิโล "ทั้งสองนี้มีน้ำหนักเท่ากัน ไม่ว่าจะยกอิฐ ไม่ว่าจะยกทองคำ น้ำหนักมีเท่ากัน"
แล้วทำไงจะดีล่ะ "ไม่ยกทั้งหมด ไม่หนักทั้งนั้นสบายเลย" นั่นแหละจิตที่ไม่ยกทั้งหมด ไม่รับทั้งหมด "ขึ้นชื่อว่าสมมุติ ไม่ว่าทองคำ ไม่ว่าก้อนอิฐ เป็นสมมุติด้วยกัน มีน้ำหนักเท่ากัน"
"ปล่อยเสียหมดโดยสิ้นเชิง นั้นคือวิมุตติ ไม่ยึดอะไรเลย" นี่สอนท่านทั้งหลายสอนด้วยความไม่ยึดนะ มันจ้าอยู่นี้มาแล้ว .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2100&CatID=2
