01-008 น้อมจิตสู่โพชฌงค์ ๗ อสุภกรรมฐาน-อาการ ๓๒-ฟังธรรมพร้อมปฏิบัติ

โดย หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี

เสียงธรรมนี้เหมาะสำหรับฟังขณะเจริญภาวนา จะมีเสียงเงียบยาวเป็นช่วงๆ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติได้พิจารณา สังเกตสภาวธธรรมต่างๆ เป็นปัจจุบันตามความเป็นจริง โดยมีเสียงท่านเจ้าคุณพระภาวนาเขมคุณ วิ. (หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี) พระวิปัสสนาจารย์ เจ้าอาวาสวัดมเหยงคณ์ จ.พระนครศรีอยุธยา ขณะนั่งปฏิบัติกรรมฐานและสอนนำลูกศิษย์ไปด้วย

คลิปนี้พระอาจารย์ท่านสอนให้นั่งสำรวมกายสำรวมจิตใจ ปรับร่างกายให้สบาย จิตใจก็ให้ปล่อยวาง ฝึกหัดจิตใจให้ปล่อยวาง เปลื้องจิตเปลื้องใจ ขณะเดียวกันก็มีสติสัมปชัญญะระลึกรู้สึกตัวทั่วพร้อมอยู่

ระลึกพิจารณากายในกายอยู่ ตามดูรู้เท่าทันต่อลมหายใจเข้า-ลมหายใจออก หรืออิริยาบถที่นั่งอยู่ ตั้งกายไว้อย่างไรก็รู้ตัวอยู่

ลมหายใจก็เรียกว่ากาย เรียกว่ากายสังขาร

อิริยาบถใหญ่-บทย่อยก็เรียกว่ากาย

อาการ ๓๒ ก็เรียกว่ากาย
พิจารณาอาการ ๓๒ ให้เห็นเป็นของปฏิกูล หรือเป็นของไม่สะอาด
พิจารณาผมไม่สะอาด เล็บไม่สะอาด ฟันก็ไม่สะอาด หนังห่อหุ้มกายนี้ก็ไม่สะอาด
ถ้าถลกหนังออกก็จะดูน่าเกลียด เมีเนื้อมีหนังมีปนเลือด
เนื้อเอ็นกระดูก กระดูกข้อต่อกันเป็นท่อนๆ
กระดูกกะโหลกศีรษะ-ตาก็โบ๋-จมูกก็โหว่-ปากก็มีฟันเกาะขากรรไกรชั้นล่างเป็นซี่ๆ
กระดูกสันหลังก็เป็นข้อๆ ไปถึงก้นกบมีกระดูกซี่โครงโค้งงออยู่ กระดูกแขนก็เป็นท่อนๆ ต่อกันเป็นข้อมือ ข้อนิ้ว มีเอ็นรึงรัด
มีกระดูกสะโพก กระดูกต้นขา หัวเข่า หน้าแข้ง กระดูกเท้า นิ้วเท้า
แม้ในขณะนี้ก็ยังเป็นโครงกระดูกอยู่
นั่งก็นั่งพยุงโครงกระดูกกันอยู่ไม่อย่างนั้นมันก็จะพังพาบไปกับพื้น
แล้วเมื่อถึงเวลา หนังเนื้อเอ็นกระดูกก็จะหลุดไปหมด เน่าเปื่อยผุพัง กระดูกก็กระจัดกระจาย

ภายในทรวงอกก็มีปอดมีหัวใจ ฟอนแฟะไปด้วยโลหิต
มีเสลด น้ำลาย น้ำเหลือง มีเลือด มีน้ำตา มีอุจจาระ ปัสสาวะ

มีลำไส้ใหญ่-ลำไส้น้อย ลำไส้ขดอยู่ยาว-ภายในก็มีอุจจาระปัสสาวะมีกลิ่นเหม็น กระเพาะอาหารมีน้ำ มีตับ มีไต มีถุงน้ำดี

มีพังผืดบ้าง เป็นเนื้อบ้าง เป็นหนังบ้าง ล้วนเป็นของปฏิกูลไม่สะอาด โดยสีก็ไม่สะอาด โดยกลิ่น เลือดก็เหม็นคาว มีไหลซึมออกมาทางผิวหนัง ทางทวารหนัก-ทวารเบา ไหลออกมาทางตา หู จมูก ปาก

ดูไปในร่างกายก็จะพบความไม่สะอาด ความไม่สวยงาม
ร่างกายนี้เป็นรังแห่งโรค โรคภัยไข้เจ็บเบียดเบียน
ตามลำพังก็แย่อยู่แล้ว เนื้อหนังอวัยวะมันเสื่อมมันทรุด จึงต้องปวด-ต้องเจ็บ-ต้องเมื่อย-ต้องเหนื่อยไปทั่วสารพางกาย เป็นก้อนทุกข์ทั้งนั้น.....
มีอวัยวะส่วนไหนก็เป็นทุกข์ส่วนนั้นทั้งนั้น....
เป็นของไม่สวยงาม ในปัจจุบันนี้มันก็ไม่งาม

พิจารณาแยกแยะดูอวัยวะต่างๆ เมื่อสิ้นลมหายใจก็ยิ่งขึ้นอืด หมดลมหายใจตัวแข็งขึ้นอืด ขึ้นพองแตก น้ำเลือด น้ำหนองไหลฟอนเฟะ ตาถลน ปากจุก เป็นเหยื่อของหนอนชอนไช แล้วก็แตกปริออกกระจัดกระจาย สลายไปเป็นดิน เป็นน้ำ เป็นไฟ เป็นลม

พิจารณาแล้วสังขารร่างกายนี้ไม่จีรังยั่งยืน...
ไม่สวยงาม...
ไม่สะอาด....
เป็นรังแห่งโรค...
เป็นก้อนทุกข์....
เป็นของไม่ยั่งยืน...

นี้เป็นการพิจารณากายในแง่ต่างๆ พิจารณากายในความเป็นของอสุภะ เป็นของปฏิกูล จิตก็จะสลดสังเวช เบื่อหน่ายคลายความกำหนัดยินดี จิตก็สงบได้

กายนี้ก็ยังมีจิตมีวิญญาณ เมื่อจิตมีความสงบแล้วจึงน้อมระลึกรู้ดูที่จิตใจ

หมายเหตุ: ข้างต้นนี้เป็นส่วนหนึ่งของคำสอนพระอาจารย์ในคลิปนี้ แต่ไม่ใช่การถอดคำสอนคำต่อคำ

เนื่องจากยูทูปจำกัดจำนวนคำ จึงไม่สามารถพิมพ์ทั้งหมดไว้ได้ ณ ที่นี้
ขอเชิญรับฟังทั้งคลิปเต็มพร้อมปฏิบัติ โดยพระอาจารย์ได้สอนต่อไปเรื่องโพชฌงค์ ๗ อันเป็นธรรมแห่งการตรัสรู้ ซึ่งจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อการเจริญปัญญา

ขอให้ท่านและครอบครัวของท่านจงประสบแต่ความสุขสงบ
และมีความเจริญในพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ยิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ
อนุโมทนาสาธุ

ต้นฉบับเสียงธรรมนี้ได้รับความเมตตาอนุญาตจากพระอาจารย์ หลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี ให้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแผ่เป็นธรรมทานได้

เสียงนกและเสียงอื่นๆ ในคลิปนี้เป็นเสียงธรรมชาติในขณะที่พระอาจารย์กำลังนำปฏิบัติกรรมฐาน ผู้จัดทำไม่ได้เพิ่มเติมเสียงอื่นใดแต่อย่างใด

https://www.youtube.com/@WirangrongDabbaransi