"บุพกรรมของพญานาคลุ่มน้ำโขง"

" .. "พญานาคในแม่น้ำโขงนี้" เมื่อขึ้นมาคารวะท่าน ท่านบอกว่า "ตัวใหญ่โตมาก ระหว่างที่หัวมากราบคารวะท่านที่ถ้ำ แต่ส่วนหางยังอยู่ที่ฝั่งน้ำ" ห่างกันเป็นกิโลเมตร

"บุพกรรมของเขา เคยเกิดเป็นมนุษย์รักษาศีล อุปัฎฐากพระเจ้าพระสงฆ์เป็นอันดี" แต่กรรมบัง ถือสนิทว่า "ตนเป็นผู้อุปัฎฐากใกล้ชิดพระ ไม่สำรวมระวังเอามีดของพระไปใช้เป็นส่วนตัว" จึงมาเกิดเป็นพญานาคเช่นนี้ "แม้จะเป็นผู้มีฤทธิ์แต่ก็ยังอาภัพอับวาสนาเป็นสัตวเดรัจฉาน" ท่านเลยเทศนาสั่งสอนพญานาคนั้น ให้ยึดมั่นในศีลห้าและไตรสรณาคมน์

"เรื่องกรรมเล็กกรรมน้อยนี้ หลวงปู่จะเตือนศิษย์เสมอมิให้ประมาท" โดยเฉพาะ ผู้ทุี่ปรนนิบัติพระเจ้าพระสงฆ์ จะเป็นฆราวาสก็ดี ภิกษุด้วยกันก็ดี พึงระมัดระวังให้จงดี "โดยเฉพาะพระภิกษุ อย่าละเมิดธรรมวินัยได้ แม้การใช้สอยบริขารของสงฆ์เช่นกัน จะต้องเก็บงำรักษาเป็นอันดี" ท่านยกว่า แม้แต่ในสมัยพุทธกาล "พระพุทธเจ้ายังทรงตำหนิตักเตือนพระ อย่าเห็นเป็นบาปเล็ก กรรมน้อย"

"ขึ้นชื่อว่าบาปกรรม นรชนไม่ควรดูหมิ่นว่าเล็กน้อย" เปรียบเหมือนภาชนะที่เขาเปิดปากตั้งไว้กลางแจ้ง เมื่อฝนตกนํ้าฝนหยาดเดียวไม่ทำให้ภาชนะเต็มก็จริงอยู่ แต่เมื่อฝนตกอยู่บ่อย ๆ ภาชนะนั้นย่อมเต็มได้แน่ ๆ ฉันใด "ผู้ทำบาปอยู่ แม้ทีละน้อย ๆ ย่อมทำกองบาปให้ใหญ่โตขึ้นโดยลำด้บได้ฉันนั้น" เหมือนกัน .. "

"ฐานสโมบูชา"
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม