พระเถระรูปหนึ่ง จำพรรษาอยู่ที่ถูปาราม ครั้นเวลาเช้ารุ่งอรุณ ก็ออกจากอาราม ไปบิณฑบาต พอเดินมาถึงซุ้มประตูอาราม เห็นเด็ก ๒ คน มีรูปแปลกพิกล ผิดธรรมดา นั่งอยู่แทบประตู จึงเข้าไปไต่ถามความเป็นไป เด็กทั้งสองจึงบอกว่า "ข้าพเจ้าทั้งสอง หาใช่ลูกคนไม่ แต่เป็นเปรต คือ เปรตปีศาจ มานั่งคอยปีศาจ ตั้งอยู่ในฐานะเป็นมารดา ซึ่งเข้าไปในพระนคร บอกว่าจะหาอาหารมาให้ข้าพเจ้า แต่คอยอยู่นานแล้ว ก็ไม่เห็นมาสักที ครั้นเห็นพระผู้เป็นเจ้าออกมานี่ จึงสำแดงกายให้พระผู้เป็นเจ้าเห็น เพื่อจะสั่งว่า ถ้าพระเป็นเจ้าเข้าไปบิณฑบาตในพระนคร พบมารดาของข้าพเจ้าแล้ว จงได้กรุณาบอกด้วยเถิดว่า ให้ถือเอาอาหารสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เร่งรีบมาโดยเร็ว บุตรทั้งสองแสบท้อง อยากอาหาร มิอาจดำรงอยู่ได้ มีความหิวกระหาย เป็นกำลัง"

พระเถระจึงถามว่า "เหตุไฉน เราจึงจักเห็นมารดาของพวกเจ้าเล่า?"

ปีศาจกุมารทั้งสอง หันมาปรึกษาซุบซิบ แล้วตนหนึ่งจึงส่งรากไม้ให้พระเถระท่อนหนึ่ง พลางบอกว่า

"พระผู้เป็นเจ้า จงเอารากไม้ยานี้ถือไปเถิด แล้วจักเห็นมารดาของข้าพเจ้าเอง"

เมื่อพระเถระเจ้าได้รากยาที่เด็กปีศาจ ให้เข้าไปในพระนคร ตอนรุ่งอรุณวันนั้น ฝูงยักษขิณีปีศาจทั้งหลาย ก็ปรากฏในคลองจักษุแห่งพระเถระ มากกว่าร้อยกว่าพัน ปีศาจเหล่านั้น มีรูปกายน่าเกลียดน่าชัง กำลังเที่ยวแสวงหาซึ่งอสุจิ ของสกปรกทั้งหลาย อย่างชุลมุน ด้วยความหิวโหย พระเถระเจ้า จึงเข้าไปไต่ถามหามารดาของปีศาจกุมารทั้งสอง ครั้นพบแล้ว จึงบอกตามที่เขาสั่งมา นางปีศาจฉงนใจ จึงถามว่า

"เหตุไฉน พระผู้เป็นเจ้า จึงเห็นตัวข้าพเจ้า"

พระเถรเจ้าจึงชูรากยานั้นขึ้น แล้วบอกตามความเป็นจริง นางปีศาจ แต่พอเห็นรากยาที่พระเถรเจ้าชูขึ้นเท่านั้น ยังพูดไม่ทันขาดคำเลย ก็วิ่งเข้าไปชิงเอามาจากหัตถ์ของพระเถรเจ้าทันที ครั้นไม่มีรากยาถืออยู่ ฝูงปีศาจฝูงผี ที่เห็นอยู่มากมาย ก็หายวับไปกับตาของพระเถรเจ้าในบัดใจนั้น เป็นอันว่า ฝูงเปรตปีศาจ ที่ต้องมากินของอสุจิโสโครกอยู่อย่างนี้ ก็เพราะ ในชาติก่อน ตนไม่เคารพในทานการให้ เหตุมีใจสกปรกด้วยโลภเจตนา

ที่มา : โลกทีปนี