ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น
                     ผู้ซึ่งไกลจากกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง


๏ เพราะการจาก ปุถุชน ก่นหมองไหม้
น้ำตาไหล ด้วยพลัดพราก จากวิถี
แม้การพราก จากการทำ ในกรรมดี
ญาติที่มี ก็สลด รันทดใจ

๏ บุคคลที่ เคยละกาม ลามเผาจิต
เนาสถิต ในธรรม นำสดใส
แต่แล้วกลับ ย้อนออกมา น่าตกใจ
ญาติทั้งหลาย ย่อมร้องไห้ ดั่งตายพลัน

๏ ดุจพาเจ้า จากเถ้ารึง ที่รุมร้อน
ไยกลับย้อน โจนถลา พาโศกศัลย์
ดุจยกขึ้น จากเหว ที่ลึกพลัน
กลับกระโจน ลงไปนั้น น่าพรั่นใจ

๏ ดุจข้าวของ ในบ้านที่ มีไฟร้อน
นำออกแล้ว เอากลับย้อน จักทำไฉน
คงต้องปล่อย ให้ย่อยยับ กับกองไฟ
ที่ลามไหม้ เผาใจ ทุกวันวาร ๚

*******************************
เถ้ารึง = กองเถ้าที่ไม่มีถ่านไฟ แต่ยังร้อนระอุอยู่

เจริญในธรรมเจ้าค่ะ
hinghoi noi
*****************
เจริญในธรรม เจ้าค่ะ