-:- มาละทิ้งฝั่งนี้ กันเถอะค่ะ -:-

๏ มวลมนุษย์ผู้เคล้า .... กามา
ทาสกิเลสและตัณหา ... ซ่านร้อน
น้อยนักจักวิ่งหา ......... ทางดับ
บัณฑิตเท่านั้นร่อน ...... หลีกลี้หนีวัฏฏ์ ๚

๏ ฝั่งโน้นตระหนักแล้ว . นิพพาน
แต่ฝั่งนี้ยังละลาน ....... มากล้น
ทรงชี้มรรคที่ผลาญ ..... ไฟทุกข์ ท่วมนา
แต่หาผู้ป่ายพ้น .......... สิ่งแท้วัฏฏา ๚

*********************************
๏ ผู้บัณฑิต พึงละ ธรรมฝ่ายดำ
ด้วยดวงจิต มิถลำ สู่อกุศล
เจริญธรรม ฝ่ายขาว สกาวดล
เลิกสับสน เลิกร่ำบ่น ด้วยอาลัย

๏ เลิกอาลัย พัวพัน กามกิเลส
ที่เป็นเหตุ ให้ตัณหา นั้นผ่องใส
สู่วิเวก สงบ สงัดฤทัย
ซึ่งยากไซร้ ที่สัตว์ทั้งหลาย จักกระทำ

๏ จิตสงบ พบสงัด ขจัดหมอง
เศร้าที่ครอง พลันสลาย ด้วยทางสัมม์
จิตผ่องแผ้ว คลายอุปาทาน ทิ้งธรรมดำ
จิตเลิศล้ำ บรรลุถึง ซึ่งนิพพาน ๚

*******************************
อาลัย = ความพัวพัน

เจริญในธรรมเจ้าค่ะ

*****************