-:- วัฏฏภัย... ที่ยากจะหนีพ้น (๒) -:-

๏ ดุจเรือน้อย ลองคว้าง กลางสมุทร
ไม่มีหลุด จากคลื่นร้าย ที่กรายกล้ำ
ลมกระโชก พายุพัด คลื่นโถมซ้ำ
พัดกระหน่ำ จนเรือแตก แหลกลงไป

๏ น้ำไหลทะลัก เข้าเรือ เหลือจักอุด
ไม่สามารถ จะหยุด น้ำที่ไหล
ทุกข์ทั้งหลาย โถมถา มาสู่ใจ
ที่แหลกราญ เพราะไร้ เกาะป้องกัน

๏ ตัณหาร้าย ไล่บีฑา พาเวียนว่าย
มันพาส่าย สู่อบาย เกินเหหัน
เมื่อรู้เหตุ รีบรุด หยุด ป้องกัน
เร่งเพียรบั่น กิเลสนั้น ให้หมดไป

๏ เริ่มจากฝึก จิตไว้ ให้คงมั่น
อย่าไหวหวั่น ในกามคุณ หนุนเนื่องไหล
เดินเข้าสู่ อริยมรรค ของภูวนัย
ใช้เป็นเกาะ กันภัย ในวัฏฏา

*****************************************
เจริญในธรรมเจ้าค่ะ
Hinghoi noi