สื่อภาพพร้อมกลอน แจกแก่บรรดาลูกๆ ในปีนี้ เป็นปัจฉิมกวี สุดท้ายของการโพสต์วันนี้ และหากลูกหลานท่านใดจะนำไปแชร์ก็ขอเชิญได้ตามสบาย


แม่นั้นสวย ด้วยชีวิต จิตสดใส
สละวัย เพื่อลูก ที่สุดหิน
ยอมลำบาก แม้นสกัด กัดเกลือกิน
สละสิ้น ทุกสิ่งอย่าง ทางสบาย

ยอมแพ้ท้อง พุงลาย ยอมไม่สวย
เพื่อจะช่วย ลูกเกิดมา ได้อาศัย
ยอมอดสิ่ง ของชอบ มอบด้วยใจ
ยอมอดใส่ ชุดสวย ด้วยเพราะเรา

ยอมไม่เดิน ตามถนัด หัดลุกนั่ง
ยอมละวาง สิ่งพร้อมพรั่ง มานั่งเหงา
ยอมแม้อ้วน ยามมีลูก ทุกข์โรมเอา
ยอมจะเฝ้า ปัดเป่าทุกข์ ให้ลูกยา

ยอมอดหลับ ขับตานอน ตอนลูกร้อง
ยอมตัวป้อง ลมแดด ที่แผดหา
ยอมปัดวี ยุงไร ไม่ให้มา
กวนบุตรา บุตรี นี้ยาวนาน

ชีวิตเด็ก เล่นซน หกล้มพลาด
พ่อแม่ปราด เข้ามา พาประสาน
เมื่อยามจิต โศกเศร้า เหงาตามกาล
แม่นั้นพล่าน ปลอบมั่น ขวัญชีวา


พ่อแม่นั้น ถนอม กล่อมเลี้ยงลูก
คืนวันผูก โหยให้ อาลัยหา
ทุ่มเทให้ ทั้งชีวิต จิตวิญญาณ์
วันเวลา ผ่านไป ยิ่งใยดี

ลมหายใจ พ่อแม่ มีแต่ลูก
จิตพันธ์ผูก ลูกให้ ได้สุขี
ถึงพ่อแม่ ไร้สุข ทุกข์ทวี
ชีวิตนี้ พลีให้ลูก ทุกเวลา

จะมืดค่ำ ทำงาน นั้นเพื่อลูก
จิตฝังผูก ลูกให้ ได้ศึกษา
ทั้งพ่อแม่ อาบเหงื่อไหล ได้เงินมา
วันข้างหน้า ลูกนั้น พลันสบาย

ยามเมื่อลูก ไม่เชื่อฟัง รั้นพ่อแม่
เจ็บใจแท้ พ่อแม่นั้น ขวัญสลาย
พ่อแม่นั้น ทั้งเหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แต่ทุดท้าย ลูกไม่นำ ทำได้ลง

แต่หากลูก เป็นคนดี มีความสุข
นิรทุกข์ อภิรมย์ สมประสงค์
แต่เมื่อยาม ลูกคลาด ได้พลาดลง
พ่อยังคง แม่ยังคอย ด้วยเมตตา

.........................................................


พระคุณแม่ เริ่มล้อหมุน อุดหนุนเราตั้งแต่เกิดจนเติบโตอย่างไร? อยากทราบ อ่านได้จากกลอน ดังต่อไปนี้

จะขอกล่าว พรรณนา พระคุณแม่
เริ่มตั้งแต่ แม่อุ้มท้อง ประคองศรี
แม่ทนทุกข์ สุดพร่ำ ช้ำชีวี
ใจกายนี้ พลีให้ลูก เฝ้าผูกพันธ์


แม่อุ้มท้อง ประคองลูก สุดที่รัก
แม่ลำบาก ใจกาย ไม่สุขสันต์
บางครั้งแม่ ต้องตื่น ขึ้นฉับพลัน
เพราะลูกนั้น ด่าวดิ้น เหมือนสิ้นใจ

แม่เดินเหิน ไปมา ท่าลำบาก
เจ็บปวดมาก ผิวกาย ไม่ผ่องใส
หน้าซีดเผือด เลือดฝาด แม่ขาดไป
ในภายใน ปั่นป่วน ชวนให้ตรม

บางครั้งแม่ เจ็บแสน แน่นหน้าอก
แม่นอนกก ใจหาย ไม่สุขสม
สรรพางค์ ร้อนผ่าว ร้าวระบม
แม่ทุกข์ตรม เพื่อลูกน้อย ผู้กรอยใจ

บางครั้งแม่ คลื่นเ***ยน อาเจียนล้ม
แม่เป็นลม นอนแผ่ ต้องแก้ไข
บางครั้งหอบ แม่เหนื่อย เมื่อยขาดใจ
แม่ทุกข์ รักษาครรภ์ นั้นเก้าเดือน

วันที่ลูก ลืมตา มาดูโลก
แม่ทุกข์โศก ซ้ำร้าย หาใดเหมือน
แม่ด่าวดิ้น กรีดร้อง ก้องสะเทือน
แม่เปรียบเหมือน ตกแหล่ง แห่งอบาย

เสียงลูกร้อง นอนดิ้น แม่สิ้นทุกข์
แม่มีสุข เพราะสม อารมณ์หมาย
สองมือกอด ลูกติด แนบชิดกาย
ถอนหายใจ ดูลูกน้อย พลอยยินดี

ลูกเกิดมา แม่พร้อม ถนอมเลี้ยง
เหนื่อยไม่เกี่ยง เพียงให้ลูก ได้สุขี
ริ้นจะไต่ ไรจะตอม พร้อมธุลี
แม่ปราณี พัดวีให้ หาใครปาน

ถึงเมื่อยาม ลูกร้อง ประคองกอด
มือแม่สอด อิงแอบ แนบขนาน
ยามลูกเศร้า เหงาใจ ไม่ชื่นบาน
แม่สงสาร ปลอบจิต หายพิษภัย

เลือดในกาย แม่นี้ พลีให้ลูก
ถึงจะทุกข์ ลำบาก ยากแค่ไหน
แม่ก็สู้ ไม่ย่อท้อ ต่อสิ่งใด
เพื่อจะให้ ลูกรอด ตลอดมา

บางครั้งลูก เจ็บป่วย ด้วยโรคร้าย
ไม่เว้นวาย แม่ก็ให้ การรักษา
จนบางครั้ง แม่ต้องนั่ง หลั่งน้ำตา
เพราะลูกยา แม่อดหลับ ขับตานอน

ถึงเมื่อยาม ลูกน้อย พลอยเติบใหญ่
แม่ห่วงใย ส่งให้เรียน เพียรฝึกสอน
เข้าโรงเรียน เขียนก.กา ยังอาวรณ์
แม่สั่งสอน อ้อนลูกน้อย ค่อยเรียนไป

เหงื่อของแม่ แต่ละหยด หยาดเพื่อลูก
จิตฝังผูก อนาคต ให้สดใส
แม่มีคุณ หนุนส่อง ผ่องอำไพ
แม่เสียใจ ในเมื่อลูก ถูกมลทิน