"เราก็จะต้อง #เป็นอยู่อย่างต่ำที่สุด
.
คำว่าเป็นอยู่ ดำรงชีวิตอยู่
มันรวมกันหลายๆ เรื่อง;
เรื่องอาหารก็ดี
เรื่องเครื่องนุ่งห่มก็ดี
เครื่องที่อยู่อาศัยใช้สอยก็ดี
เรื่องสุขภาพอนามัยก็ดีนี่
รวมๆกันหมดนั้นก็เรียกว่าการเป็นอยู่
.
เราจะอยู่อย่างต่ำที่สุด
และเพื่อให้มันเป็นอิสระมากที่สุด
.
ถ้าเราตั้งมั่นจะกินดีอยู่ดีหรือฟุ่มเฟือยนั้น
เราก็จะต้องสูญเสียอิสรภาพแก่กิเลส
.
จิตใจไม่เกลี้ยงเกลาเราเรียกว่าไม่เป็นอิสระ
เราก็จะโง่ยิ่งขึ้นๆในการที่จะเกิดมาทั้งที
จะเอาแต่กินดีอยู่ดี ให้เอร็ดอร่อย
ให้สนุกสนานฟุ่มเฟือยยิ่งขึ้นๆ
.
ลูกหลานของเราก็ยิ่งเหินห่างพระพุทธเจ้า
ก็ไปบูชากามารมณ์
เรื่องสวยเรื่องงาม
เรื่องสนุกสนาน
เรื่องเอร็ดอร่อย
.
เขาจึงเป็นคนไม่มัธยัสถ์ ไม่ประหยัด
ไม่เป็นอยู่อย่างต่ำๆ
และมุ่งการกระทำอย่างสูง
มันไปกิน ไปเล่นอย่างสูงเสียแล้ว
จิตใจของมันก็เลว คือ ลงต่ำ
.
ช่วยบอกลูกเด็กๆ ว่า
ถ้าเราอยู่เป็นอยู่กันอย่างต่ำๆ
แล้วมันจะไปสูง
จิตใจมันจะไปสูง
ถ้าเราไปกินอยู่กันสูงๆ แล้ว
จิตใจมันก็จะมุ่งต่ำ
คือ ไปหากิเลส หากามารมณ์"
.
พุทธทาสภิกขุ