"สมมติว่ามีเค้กแสนอร่อยวางอยู่ตรงหน้า แล้วเรานึกอยากกินอีกสักชิ้น ทั้งๆ ที่รู้สึกว่าตัวเองอิ่มแล้ว ทำไมเราถึงห้ามใจได้ยากเหลือเกิน มีวิธีอะไรจะช่วยให้ง่ายขึ้นไหม ประเด็นสำคัญที่ทำให้ห้ามใจได้ยาก คือ ความรู้สึกว่าพอไม่ได้ในสิ่งที่ชอบใจก็เป็นการสูญเสีย และเราเกลียดความสูญเสีย ไม่ว่าจะสูญเสียในเรื่องใดทำให้เรารู้สึกโดยไม่มีเหตุมีผลว่าเหมือนอะไรสักอย่างในตัวเราตายจากไป เราจึงเกิดความขัดแย้งในใจ เราอาจจะคิดหาเหตุผลให้ความอยาก “เดี๋ยวพรุ่งนี้เค้กจะบูดเสียเปล่า” หรือไม่ก็เลิกคิดไปเสียเฉยๆ แล้วหยิบเค้กมาใส่ปาก

คุณสมบัติประการหนึ่งของพระผู้อยู่ในอริยวงศ์ คือ ท่าน ‘มีความยินดีอย่างยิ่งในการละบาป บำเพ็ญกุศล’ ในกรณีของเค้กชิ้นนั้นหมายความว่า ตามหลักพุทธธรรม เราฝึกให้เห็นว่าการงดเว้นจากการกินเค้กอีกชิ้นไม่ควรถือเป็นความสูญเสีย แต่เห็นเป็นการแลกเปลี่ยน เรายินดีแลกความเอร็ดอร่อยชั่วครู่กับความสุขในการละโลภะและสำรวมอินทรีย์โดยไม่นึกเสียดาย

ยิ่งพิจารณาเห็นความน่ากลัวของกิเลส และความงดงามของกุศลธรรม ความยินดีงดเว้นย่อมเกิดเป็นธรรมดา จนเราเริ่มรู้สึกว่า แท้จริงแล้ว การอดใจงดเว้นด้วยปัญญากลับทำให้เราได้กำไรมหาศาล"

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ปิยสีโลภิกขุ