"สมาธิธรรม"

" .. "การภาวนาเป็นสำคัญมากทีเดียว" การภาวนาชำระใจของตนซึ่งมันวอกแวกคลอนแคลน "ดีดดิ้นอยู่ตลอดเวลาหาความสงบไม่ได้ก็คือใจ" ละครลิงอยู่ที่ใจนั้นแหละ ให้ชำระใจด้วยจิตตภาวนา โดยมีสติเป็นเครื่องยับยั้งอยู่ตลอด ใจจะไม่คึกไม่คะนอง

"ใจไม่คึกไม่คะนองเสียอย่างเดียวก็ไม่สร้างความชั่วช้าลามกให้เรา" เราก็มีความอยู่เย็นเป็นสุข สบายกายสบายใจ ดังที่พระไปภาวนาอยู่ในป่า ไปทำใจให้สงบ ไม่ให้คึกคะนอง มีความสงบจิตก็เป็นสมถธรรม "จากนั้นแล้วก็เป็นสมาธิธรรมขึ้นมา" สมาธิแปลว่าความแน่นหนามั่นคงแห่งความสงบของใจ .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=5076&CatID=2