"ใจเป็นนักท่องเที่ยว"

" .. ใจเป็นนักท่องเที่ยว ใจไม่เคยสูญ "ใจเป็นนักท่องเที่ยว เที่ยวเกิดเที่ยวตาย" ไม่ว่าที่ไหน ใจนี้เกิดได้ทั้งนั้น เพราะอำนาจแห่งกรรมพาให้ไปเกิด ดังที่ท่านแสดงไว้ว่า "กมฺมํ สตฺเต วิภชติ ยทิทํ หีนปฺปณีตํ" กรรมเป็นเครื่องจำแนกแจกสัตว์ ให้มีความประณีตเลวทรามต่างกัน เราทุกคนจะพ้นจากกรรมเหล่านี้ไปไม่ได้

จึงพยายามให้เลือกกรรมทุกคน "อย่าไปทำกรรมสุ่มสี่สุ่มห้า เห็นว่าชอบใจแล้วทำ" ทั้ง ๆ ที่กรรมนั้นเป็นฟืนเป็นไฟ เป็นบาปเป็นกรรม อย่าพากันทำ อยากทำก็อย่าทำ "หักห้ามตนนั่นละ ไม่ให้ลงนรกทั้งเป็น การหักห้ามอย่างนี้เป็นความถูกต้องดีงาม"

เราอย่าไปทำตามกิเลส มันหลอกลวงว่าเป็นของดิบของดี ทั้ง ๆ ที่เป็นไฟ "ให้ทำตั้งแต่ความดีงามทั้งหลาย" แล้วก้าวเดิน จิตใจนี้เมื่อได้สมบัติภายใน คือบุญคือกุศลหนุนเข้าไป ๆ แล้วนั่น "เรียกว่า เราสร้างบารมี"

"บารมีธรรม" เป็นเครื่องยังสัตว์ทั้งหลาย ให้ถึงฝั่งนู้นคือพระนิพพาน "ตั้งแต่การให้ทาน การรักษาศีล การเจริญเมตตาภาวนา เหล่านี้เป็นการสร้างบารมีธรรม" เข้าสู่หัวใจของเรา สร้างได้มากเท่าไร จิตใจก็ยิ่งมีเครื่องเสวย เครื่องอุดหนุนหนักเข้า ๆ สูงขึ้นเป็นลำดับลำดา "เมื่อเต็มที่แล้วก็ถึงแดนแห่งนิพพาน ได้เช่นเดียวกับพระพุทธเจ้าทั้งหลาย" นั่นแล .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=4028&CatID=2