"คุณค่าของใจ"

" .. ตามพระพุทธภาษิตที่ตรัสไว้ว่า "มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยาฯ" เป็นต้น คือ "สิ่งทั้งหลายมีใจถึงก่อน มีใจประเสริฐสุด สำเร็จแล้วด้วยใจทั้งนั้น"

จิตนี้ถ้าได้รับการอบรมดัดแปลงให้ถูกทางเป็นลำดับแล้ว "ไม่มีอะไรจะมีคุณค่ามากและประเสริฐเท่ากับใจ" แต่ถ้าถูกปล่อยหรือทอดทิ้งให้เป็นไปตามยถากรรมแล้ว "ก็ไม่มีอะไรจะเลวร้ายยิ่งกว่าใจ" ดังนี้

"เพราะใจเป็นธรรมชาติกลาง ๆ ซึ่งจะดัดแปลงให้เป็นไปในทางดีและชั่วได้" เมื่อเป็นเช่นนี้ เราผู้มุ่งต่อความสุขความเจริญอยู่แล้ว "ไฉนจะปล่อยโอกาสให้ความชั่วมาเป็นผู้มีอำนาจเข้าครอบครองจิต" ดวงกำลังจะประเสริฐอยู่นี้ ให้เป็นจิตที่อับเฉาไปเล่า

"นอกจากจะพยายามดัดแปลงและฉุดลากขึ้นจากโคลนตม" คือกิเลสอาสวะเป็นลำดับเท่านั้น ไม่มีทางอื่นสำหรับความรู้สึกของผู้มุ่งหวังในทางความสุขความเจริญแก่ตนเอง .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน 
http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=1962&CatID=9