"คนหลงตน"

" .. เป็นคนมีโมหะ มีความรู้สึกที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควรในตนเอง "คนหลงตน จะมีความรู้สึกว่าตนเป็นผู้มีความดี ความสามารถ ความพิเศษเหนือใครทั้งหลายเกินความจริง" เป็นความรู้สึกในตนที่ไม่ถูก ไม่ชอบ ไม่ควร "เมื่อมีความรู้สึกอันเป็นโมหะ ความหลง ราคะหรือโลภะและโทสะก็จะเกิดตามมาได้โดยไม่ยาก"

เมื่อหลงตนว่า "ดีวิเศษเหนือคนทั้งหลาย ความโลภให้ได้มาซึ่งสิ่งอันสมควรแก่ความดี ความวิเศษของตน" ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา "ความโกรธด้วยไม่ต้องการให้ความดี ความวิเศษนั้นถูกเปรียบถูกลบล้าง ย่อมเกิดขึ้นเป็นธรรมดา" .. "

"ผู้เป็นที่รักของมนุษย์และเทวดา"
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙