"เพราะจิตห่วงใย หวงแหน"

" .. จิตนี้เมื่อมันออกจากร่างนี้แล้วหากว่า "จิตผู้ใดเวลาจะตาย มีความห่วงใยอะไรอยู่กับลูกกับร้างกับบ้านกับช่องกับทรัพย์สมบัติ" จริงอยู่อันนี้ เมื่อจิตนี้ออกจากร่างแล้วไปไหนไม่ได้ "ก็ต้องวนเวียนอยู่กับสิ่งที่ตนข้องใจ อาลัย หวงแหนนั่นแหละ"

ไม่ใช่ไปอยู่กับกระดูกนั้นหรอก "ไปอยู่กับที่จิตตรงมันห่วง ตรงไหนมันก็ไปข้องอยู่ตรงนั้น" อย่างที่ในนิทานท่านกล่าวไว้ "คนโบราณเอาเงินไปฝังไว้ในดิน ตายแล้วก็เกิดเป็นงูเฝ้าไหเงินอยู่นั้น" เป็นอย่างงี้แหละ เพราะดูเฉย ๆ เอาเงินนั้นไปใช้จ่ายอะไรก็ไม่ได้ "เฝ้าอยู่เพราะจิตมันหวงแหน นั่นแหละคนที่ไม่ได้ภาวนา" .. "

หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ