"หลงตน หลงอำนาจ"

" .. "มีอำนาจ มีลาภ มียศ มีสรรเสริญ มีสุข มีทุกข์" มันเป็น "โลกธรรม" ธรรมที่ครอบงำสัตว์โลกอยู่ "สัตว์โลกจึงเป็นไปตามโลกธรรม"

มีนินทาหนึ่ง "มีสุขหนึ่ง มีทุกข์หนึ่ง" ท่านเรียกว่า "โลกธรรม" ธรรมเหล่านี้เป็นธรรมที่ชั่ว "เป็นธรรมที่นำความทุกข์มาให้ถ้าไม่ภาวนา ถ้าไม่พิจารณารู้เท่ามันก็เป็นทุกข์" ฆ่ากันก็ได้ ทำอะไรกันก็ได้เรื่องลาภเรื่องยศเรื่องอำนาจนี่

เพราะอะไร "เพราะถ้าไม่ได้ภาวนา ไม่ได้พิจารณา" มันไม่สม่ำเสมอกัน "เดี๋ยวเขาตั้งเป็นนั่นเป็นนี่ขึ้นมา เป็นผู้ใหญ่บ้าน เป็นกำนันขึ้น เป็นนั่นเป็นนี่ เป็นขึ้นเลย"

แต่ก่อนเคยมีผู้เฒ่าเล่าเรื่องเป็นผู้ใหญ่บ้านชั่วให้ฟัง "พอเขาให้ยศเป็นผู้ใหญ่บ้าน ตั้งเป็นผู้ใหญ่บ้านขึ้นมา ก็หลงอำนาจตน" เพื่อนเก่าก็เล่นด้วยไม่ได้เหมือนเก่าล่ะ มาแล้วก็ว่า "อย่ามาใกล้กันนะ มันไม่เหมือนเก่าแล้วนะ"

"มีลาภก็ดี มียศก็ดี มีสรรเสริญก็ดี มีสุข มีทุกข์ก็ดี พระพุทธองค์ก็ให้รู้มันเสีย ให้มันพอปานเก่าเท่านั้นแหละ" เอาไว้เพื่อใช้ในการงาน แล้วก็วางไว้พอปานเก่า เป็นคนเดียวกับผู้เก่า

"ถ้าไม่รู้เท่าลาภ ยศ สรรเสริญ นินทา ก็ฆ่ากันเลย หลงอำนาจของตน" หลงลูกหลานหลงหมดทุกคน ถ้ารู้จักดีแล้วก็เห็นว่าเป็นพวกเดียวกันเถอะ "เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติแท้ ๆ" แต่มันเป็นกิเลสมาก ท่านเรียกว่า "โลกธรรม สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามธรรมนี้" .. "

"๘๔ พระธรรมเทศนา"
หลวงปู่ชา สุภัทโท