"ความกลัว ความกล้าอยู่ที่จิต"

" .. "เที่ยวกรรมฐานก็เอาจริง ๆ เข้าอยู่ในป่าในเขาทั้งนั้นละ" ไปกรรมฐานไปองค์เดียว ไม่มีใครไปด้วย เป็นนิสัยอย่างนั้นมาดั้งเดิม ถ้ามีหนึ่งมีสองมันเป็นน้ำไหลบ่า ไปองค์เดียวแล้วเลย

คือเอาตัวเป็นใหญ่ทีเดียวเต็มส่วนเลย ไม่แบ่งไปไหน ไปเลย "อยากกินก็กิน กี่วันก็ตามไม่อยากกินไม่กิน" อย่างนั้นละ กลางวันกลางคืนมันเป็นความเพียรตลอดเวลานะอยู่คนเดียว

"ยิ่งไปอยู่ในสถานที่กลัว ๆ ด้วยแล้ว ยิ่งสติกับจิตติดกันแนบเลย ไม่ออก" ไปที่กลัวเท่าไรก็ไม่กลัว "ถ้าลงสติกับจิตอยู่ด้วยกันแล้วมันไม่ได้กลัว" มันออกจากนี้นะความกลัว

"ความกล้าออกจากจิต สติครอบอยู่นี้แล้วไม่ออก รักษาไปนาน ๆ ก็กล้าหาญชาญชัย" จิตใจก็สง่างามขึ้นมาในเวลานั้น อยู่ที่ไหนสบายหมด .. "

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน